ဂ်ကာတာ အမွတ္တရ

အခုေနာက္ပိုင္း က်မက အလုပ္ဝင္ေနၿပီး အလုပ္ကလည္း စေနေန႔တစ္ဝက္ထိဆင္းရတယ္။ အလုပ္ပိတ္ရက္က တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ခြဲရတယ္ဆိုေပမယ့္ စေနေန႔ဝက္အလုပ္ျပန္လာလို႔ အိမ္ေရာက္ရင္ ေန႔လည္ ၃ နာရီေလာက္ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီလိုျဖစ္ေနေတာ့ တစ္ပတ္စာအိမ္အလုပ္ေတြကို အဲ့ဒီ ႏွစ္ရက္မွာ သိမ္းၾကံဳးလုပ္ေနတတ္ေတာ့ သူ (ခ်စ္ခင္ပြန္း) က ေျပာလာတယ္။ အလုပ္ပိတ္ရက္ကို တစ္ခ်ိန္လုံး ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိဘူး၊ အၿငိမ္လည္းတစ္စက္မွ မေနဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးေနတဲ့ေလ။ က်မကလည္း အင္းပါ ဒါေလးလုပ္လိုက္ဦးမယ္ ဟုိဟာေလးလုပ္လိုက္ဦးမယ္ ခဏေလးပဲဆိုၿပီး ခဏေလးေတြေပါင္းသြားျပန္တယ္။
.
က်မအလုပ္မဝင္ခင္ကဆို weekend သူအလုပ္ပိတ္ရက္မွာ အျပင္ကို အတူထြက္လည္ရမွာကို ေမ်ွာ္ေနတတ္ေပမယ့္ အခုက် သူက အျပင္ထြက္ဖို႔ေျပာရရင္ေတာင္ က်မက တစ္ခါတစ္ခါ စိတ္မပါသလို မသြားခ်င္သလိုျဖစ္ၿပီး အိမ္ကိစၥေတြပဲ ေလ်ွာက္လုပ္ေနတတ္ေတာ့တာေလ။
.
ဒါနဲ႔ပဲ Public Holiday ကို စေန ဒါမွမဟုတ္ တနဂၤေႏြ ဒါမွမဟုတ္ တနလၤာေန႔ က်မွ က်မအလုပ္ ၂-၃ ရက္ဆက္ပိတ္ရင္ ခရီးတိုတစ္ခုသြားဖို႔ စဥ္းစားေနေလ့႐ွိတယ္။
.
စေနနဲ႔ public holiday တိုက္ဆိုင္သြားတာနဲ႔ ႏွစ္ရက္ခရီးတိုသြားဖို႔ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ Jakarta ကို သြားၾကဖို႔ စဥ္းစားၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္လိုက္တယ္။
ဂ်ကာတာက အထင္ကရေနရာေတြကို ထုံးစံအတိုင္း အြန္လိုင္းမွာ႐ွာ။ ၿပီးေတာ့ ဂ်ကာတာက သူ႔သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ကို ေဒသအေၾကာင္းေမးၿပီး Jakarta Central မွာ တစ္ညအိပ္ပဲေနမယ့္ ဟုိတယ္ကို စိတ္ႀကိဳက္ေရြး booking လုပ္လိုက္တာေပါ့။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဂ်ကာတာရဲ႕ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္တခ်ဳိ႕ကိုေျပာျပပါတယ္။
.
ဒီလိုနဲ႔ သြားမယ့္ရက္က်ေတာ့ ဖူးခက္သြားတုန္းကလို အခ်ိန္ကပ္မွ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္တာမ်ဳိးမျဖစ္ရေလေအာင္ ခပ္ေစာေစာသြား၊ breakfast စားၿပီး ေလယာဥ္ေပၚေစာေစာေရာက္သြားတယ္။ ႏွစ္ရက္တည္းခရီးမို႔ အဝတ္အစားအပိုတစ္စုံစီပဲပါေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လုံးရယ္ ေဘးလြယ္အိတ္တစ္လုံးရယ္နဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး႐ွိလွတယ္။
မနက္အေစာႀကီးကတည္းက မိုးရြာေနခဲ့ေတာ့ ေလယာဥ္စတက္ခ်ိန္မွာ ရာသီဥတုက ၾကည္ေပမယ့္ ေကာင္းကင္ထဲမွာ မိုးသားတိမ္မဲမဲေတြၾကားေမာင္းေနရတဲ့အတြက္ ေလယာဥ္က ခါၿပီးမၿငိမ္တာကိုလည္း ၾကံဳဖူးလိုက္ရတယ္။
.
ဂ်ကာတာေလဆိပ္ကေန က်မတို႔သြားမယ့္ ဂ်ကာတာအလယ္ပိုင္းကိုေရာက္ဖို႔ တကၠစီဆို ၄၅ မိနစ္ေလာက္စီးရၿပီး ဘတ္စ္ဆို ၂နာရီ နီးပါးေလာက္ၾကာမယ္ဆိုတာ သိထားရေပမယ့္ ဘတ္စ္စီးရင္ ေဒသႏၱရဗဟုသုတ ပိုျမင္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ဘတ္စ္နဲ႔ပဲ သြားလိုက္ၾကတယ္။ Terminal တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အလွမ္းေဝးတဲ့ ေလဆိပ္ထဲမွာပင္ ဘတ္စ္က နာရီဝက္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ စုစုေပါင္း တစ္နာရီခြဲေလာက္ ဘတ္စ္စီးၿပီးခ်ိန္မွာ Gambir Station ကိုေရာက္တယ္။
.
လမ္းတေလ်ွာက္မွာ ကားေတြေပါမ်ားလွသလို ခုံးေက်ာ္ကားလမ္းမႀကီးေတြ မ်ားျပားလွၿပီး ဗလီေတြအမ်ားႀကီးကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။
Gambir Station ကို ေရာက္္တာနဲ႔ ဟိုတယ္ကိုမသြားေသးပဲ ၿမိဳ႕ထဲတစ္ဝိုက္ ေလ်ွာက္လည္ၾကည့္တယ္။ ေလဆိပ္မွာဝယ္လာတဲ့ ဖုန္းကတ္ကို Data on ထားၿပီး သြားမယ့္ေနရာကို Map မွာ Direction ၾကည့္ၿပီးသြားတယ္။

ၿမိဳ႕လယ္ ပန္းျခံႀကီးထဲက ေက်ာက္တိုင္ႀကီးဘက္ဝင္ၾကည့္ဖို႔ ဝင္ေပါက္႐ွာရင္း ဆိုင္တန္းေတြ႕ေတာ့ ဗိုက္ဆာလာတာနဲ႔ ေန႔လည္စာဝင္စားၿပီး ေက်ာက္တိုင္ဆီအေရာကိခ်ီတက္တယ္။ အေဝးကၾကည့္ေတာ့ သာမန္ပဲ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ အနီးကပ္လာေလ လူေတြကို အေပၚမွာလွမ္းျမင္ရေလျဖစ္ေတာ့ က်မတို႔လည္းတက္ၾကည့္ဖို႔စဥ္းစားလိုက္တယ္။
ေက်ာက္တိုင္ေအာက္ေျခေရာက္ေတာ့ အထဲကိုဝင္ဖို႔ လက္မွတ္ဝယ္ရတယ္။ ေက်ာက္တိုင္ဒုတိယထပ္ထိတက္မယ့္လက္မွတ္နဲ႔ ထိပ္ဆုံးထိလက္မွတ္ ေရြးခ်ယ္လို႔ရေတာ့ က်မတို႔က ထိပ္ဆုံးထိလက္မွတ္ဝယ္ၿပီး အေပၚတက္ဖို႔အတြက္ တစ္နာရီခြဲနီးပါးေလာက္ တန္းစီေစာင့္လိုက္ရတယ္။ ေက်ာက္တိုင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္ Underground မွာေတာ့ Museum ႀကီး႐ွိၿပီး ဂ်ကာတာရဲ႕သမိုင္းေၾကာင္းေတြကို ပန္းခ်ီပန္းပုေတြနဲ႔ စနစ္တက်ေသသပ္စြာ ႐ွိေနတာကို အ့ံၾသစြာေတြ႕ရတယ္။
.
အဲ့ဒီက ထြက္လာေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီမို႔ ဟုိတယ္ခဏျပန္နားဖို႔ လမ္းေလ်ွာက္လာတုန္း မိုးရြာလာတာနဲ႔ တုတ္တုတ္ငွါးၿပီး သြားလိုက္ရတယ္။ ဂ်ကာတာမွာ အခက္အခဲေတြ႕ရတာက ဘာသာစကားပါပဲ။ သူတို႔ေျပာတာလည္း ကိုယ္နားမလည္ eng လိုလည္း သူတို႔နားမလည္ေတာ့ တစ္ခုခုဆို သူတို႔က က်သင့္တဲ့ပိုက္ဆံကို ထုတ္ျပတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့မွ အဆင္ေျပတယ္။ သြားခ်င္တဲ့ေနရာေမးရင္လည္း ကိုယ္ေတြေမးတာက အဂၤလိပ္လိုနာမည္ သူတို႔သိတာက အင္ဒုိနာမည္ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို map ျပၿပီးေမးလည္း သူတို႔အမ်ားစု လုံးဝမညႊန္းေပးတတ္ၾကဘူး။
.
ဒီလိုနဲ႔ ဟုိတယ္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းေတြအားသြင္းမယ္လုပ္ေတာ့ plug ေတြက လုံးဝအဆင္မေျပဘူး။ ကုိယ္ေတြ Plug က 3pin, ဟုိတယ္မွာက 2 Pin ဆိုတာဖူးခက္သြားတုန္းက ၾကံဳဖူးၿပီမို႔ အဲ့တုန္းက ဝယ္ထားတဲ့ 2 Pin Extension Plug ယူသြားေပမယ့္ ဂ်ကာတာက plugs ေတြအားလုံးက 2 pin အလုံးေတြမွာမွ ေခါင္းေတြကလည္း အဝုိင္းေတြျဖစ္ေနၿပီး ေလးေထာင့္ plus ဘယ္လိုမွတပ္မရဘူး။ Reception ကို ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း သူတို႔မွာ extension မ႐ွိဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ယူသြားတဲ့ Power Bank ကို အားသြင္းေပးထားဖို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။
.
ခဏနားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ႏိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ ညဘက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါနဲ႔ ၿမိဳ႕လည္ဘက္ လမ္းေလ်ွာက္ရင္း Skye Bar ၅၆ ထပ္မွာ ညစာစားရင္း ဂ်ကာတာည႐ႈခင္းကိုၾကည့္ဖို႔ သြားေပမယ့္ မိုးရြာထားေတာ့ အျပင္ကို ေကာင္းေကာင္းမျမင္ခဲ့ရဘူး။
Google Map သုံးၿပီး လမ္းေလ်ွာက္လာရင္း Skype ႐ွိရာ BCA Tower မေရာက္ခင္လမ္းဆုံမွာ ကားေတြပိတ္ၾကပ္ေနျပီး လူကူးလမ္းမေတြ႔တာနဲ႔ အနားမွာ႐ွိေနတဲ့ ယာဥ္ထိန္းရဲကိုေမးေတာ့ ဒီကေနပဲဒီအတိုင္းကူးသြားဆိုတာေၾကာင့္ ၁၅ မိနစ္နီးပါးေစာင့္ၿပီးမွ ကားေတြၾကားထဲတိုးၿပီး လမ္းကူးလိုက္ရတယ္။
.
ေနာက္တစ္ရက္မနက္ေစာေစာမွာ ဟုိတယ္က breakfast စားၿပီးေတာ့ တစ္ေနကုန္လည္ၿပီးတာနဲ႔ ညေနဘက္မွာ Airport တန္းဆင္းမယ္လို႔ စိတ္ကူးၿပီး တစ္ခါတည္း checkout လုပ္ၿပီး ထြက္လာလိုက္တယ္။
ပထမဆုံး Istiqlal Mosque ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာပဲ ေမးလိုက္ေတာ့ က်မတို႔ကို ဧည့္သည္လားဆိုၿပီး Information Counter ကိုေခၚသြားေပးတယ္။ အဲ့ဒီက တာဝန္႐ွိမိန္းကေလးတစ္ေယာက္က Guest room ဆီေခၚသြားၿပီး ဖိနပ္ထားဖို႔ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဧည့္မွတ္တမ္းမွာ ျဖည့္ေပးရတယ္။ ျဖည့္ေနရင္းၾကည့္လိုက္မိတာ တစ္ျခားႏိုင္ငံက တစ္ျခားေသာဘာသာဝင္ေတြလည္း လာေရာက္ေလ့လာထားတာေတြ႕ရတယ္။
က်မတို႔ကို ထိုင္ေစာင့္ခိုင္းထားၿပီး ခဏေနေတာ့ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးက လာေခၚၿပီး ဗလီႀကီးထဲေနရာအႏွံ႔လိုက္ျပပါတယ္။
၂၃ ဧကခြဲက်ယ္တဲ့ ဝင္းႀကီးထဲမွာ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ Masjid Istiqlal က အေ႔႐ွေတာင္အာ႐ွမွာ အႀကီးဆုံးနဲ႔ ကမာၻမွာ တတိယ အႀကီးဆုံးျဖစ္ၿပီး လူ ၂သိန္း ဆန္႔ပါတယ္။ အျမင့္၇ မီတာနီးပါး႐ွိ Minaret (ေမ်ွာ္စင္)တစ္ခုသာ ထား႐ွိၿပီး အဓိပၸါယ္က အလႅာဟ္အ႐ွင္ျမတ္တစ္ပါးတည္း ႐ွိေၾကာင္းကိုရည္ရြယ္သလို ဗလီအတြင္းမွာ အထပ္ ၅ ထပ္႐ွိၿပီး အစၥလာမ့္မ႑ိဳင္ ၅ ရပ္ကိုရည္ရြယ္ေၾကာင္း၊ တိုင္လုံးႀကီးေတြ ၁၂ တိုင္႐ွိျခင္းက တမန္ေတာ္ျမတ္ မုဟမၼဒ္ (ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ)ရဲ႕ ေမြးရက္ ၁၂ ရက္ေန႔ကို ရည္စူးၿပီး၊ ဗလီအမုိးခုံးအဝိုင္းမွာ ၄၅ မီတာ႐ွိၿပီး အင္ဒုိနီး႐ွားႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးေၾကညာတဲ့ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ကို ရည္ညႊန္းတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ Bedok (စည္) ႀကီးႀကီးတစ္ခုကိုလည္းေတြ႕ရၿပီး ရမသြာန္ (ဝါတြင္း)ကာလေတြမွာ အာဇံသံ (ဝတ္ျပဳရန္လာဖို႔ ဖိတ္ေခၚျခင္း) မေပးခင္ စည္တီးေလ့႐ွိတယ္လို႔လည္း သိရတယ္။ ဗလီအတြင္း စည္းျခားထားတဲ့ တစ္ဘက္တစ္ခ်က္စီမွာ ဝတ္ျပဳေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားအမ်ဳိးသမီးေတြကို ျမင္ရသလို က်မတို႔ေလ်ွာက္ၾကည့္ရာ တေလ်ွာက္မွာလည္း လဲေလ်ာင္း နားေနၾကတဲ့အမ်ဳိးသားမ်ားကို ေတြ႕ရသလို တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြ လဲေလ်ာင္းနားေနသူ၊ အဖြဲ႕လိုက္ထိုင္ၿပီး ေဆြးေႏြးေနၾကသူေတြကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ အာရဗီသင္ေက်ာင္း (မဒရ္ဆာရ္)႐ွိတာလည္း ေတြ႔ရတယ္။
.
အင္ဒုိနီး႐ွားႏိုင္ငံ႐ွိ လူမ်ဳိးစုတစ္ခုရဲ႕ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခမ္းအနားတစ္ခုကို ေဟာေၾကာက်င္းပေနတာလည္း ဗလီပုရဝုဏ္မွာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဗလီကေန ထြက္လာၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ႐ွိတဲ့ Katedral Church ဘက္ကို ေလ့လာဖို႔ ဝင္ခဲ့ေပမယ့္ Sunday ျဖစ္ေနေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းတက္သူေတြနဲ႔ ျပည့္ၿပီး လူတအားမ်ားေနလို႔ အတြင္းဘက္ကို မဝင္ျဖစ္ေတာ့ပဲ ဘုရားေက်ာင္းျပင္ပကေန ခဏၾကည့္ၿပီး ျပန္ထြက္လာလဲ့ပါတယ္။
Art Museum ကိုသြားေတာ့လည္း Sunday ဆိုေတာ့ ပိတ္ရက္ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ Jakarta မွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ITC Mangga Dua Shopping Mall ကိုသြားဖို႔ ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ E-money Card ဝယ္ၿပီး ကားေစာင့္ရင္း နာရီဝက္ေၾကာ္တဲ့အထိ မလာတာနဲ႔ အဲ့ဒီအနားက Passer Baroe ဘက္ဝင္ၿပီး ေစ်းတန္းတေလ်ွာက္ ေလ်ွာက္ၾကၫ့္ၿပီးတာနဲ႔ တုတ္တုတ္ငွါးၿပီး Mangga Dua သြားၿပီး ပတ္ၾကည့္ျပန္တယ္။ ၇ ထပ္႐ွိတဲ့ Mall ႀကီးက လက္လီလက္ကားဆိုင္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ အဲ့ဒီကထြက္ေတာ့ Seafood စားရင္း Beach ဘက္သြားဖို႔ တုတ္တုတ္ငွါးၿပီးထြက္ခဲ့ေပမယ့္ ေမာင္းသူကလည္း ကိုယ့္စကားနားမလည္ေတာ့ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာမေရာက္ပဲ တျခား beach ေတြပဲ ေရာက္ေနေတာ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဗလီနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းဘက္ျပန္သြားဖို႔ေျပာရင္း ၿမိဳ႕လည္ပန္းျခံႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ေတြမေရာက္ေသးတဲ့ဘက္အျခမ္း ေလ်ွာက္လည္ရင္း ေလယာဥ္ကြင္းဆင္းဖို႔ Bus Station ကို သြားလိုက္ေတာ့တယ္။ ည ၉ နာရီခြဲေလယာဥ္ဆိုေတာ့ ေလယာဥ္ခ်ိန္က လိုေသးတာမို႔ ေလယာဥ္ကြင္းထဲေလ်ွာက္လည္ရင္း Spa က Massage မွာ အပန္းေျဖရင္း အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရေတာ့တယ္။
.
ဂ်ကာတာရဲ႕ ရာသီဥတုက အလြန္ပူတယ္လုိ႔ ခံစားရတယ္။ ေနပူတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ အုံ႔မႈိင္းမိႈင္းရာသီဥတုမွာ ေပါင္းခံစက္ထဲေရာက္ေနသလို ေလွာင္ပိတ္ၿပီး ပူေနတာမ်ဳိးေပါ့။
.
ျမန္မာျပည္နဲ႔တူတဲ့ ပုံစံေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီးေတြ႕ရတယ္။ ျမန္မာျပည္ လမ္းေဘးမွာဖြင့္ထားတဲ့ ကြမ္းယာဆိုင္လိုပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ အေအးဆိုင္, ေဆးလိပ္ဆုိင္ေလးေတြ လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ေရာင္းတဲ့ အသားလုံးေခါက္ဆြဲဆိုင္ေတြ အေအးဆိုင္ေတြ အကင္ဆိုင္ေတြ မုန္႔ပဲသေရစာမ်ဳိးစုံဆိုင္ေတြ ကေလးကစားစရာအ႐ုပ္ဆိုင္ေတြကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။
.
သြားလာေရးမွာ ဘတ္စ္ေတြေပါလွသလို ရထားနဲ႔လည္း အလြယ္တကူ သြားလာႏိုင္တာကို ေတြ႕ရတယ္။
.
အင္ဒုိရဲ႕ တျခားၿမိဳ႕ကေန ဂ်ကာတာကို လာလည္ၾကဟန္တူတဲ့ လူတခ်ဳိ႕ဆို ျမန္မာျပည္ ေက်းလက္က လူေတြရဲ႕ ႐ုပ္သြင္ျပင္နဲ႔ ပုံစံတူေတြ႐ွိတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။
.
ႏွစ္ရက္တည္း ခရီးျဖစ္တာရယ္ ဘာသာစကားအခက္အခဲ႐ွိတာရယ္ေၾကာင့္ သြားဖို႔စီစဥ္ ႀကိဳတင္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ေနရာအစုံကို မသြားခဲ့ရေပမယ့္ မေရာက္ဖူးတဲ့ေဒသ၊ အေတြအၾကံဳသစ္ေတြရလို႔ ပင္ပန္းေပမယ့္က်မအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာနဲ႔ အမွတ္တရ ခရီးစဥ္ေလးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

‪#‎Waing2016‬ 2122may2016

Jakarta အမွတ္တရ Photos မ်ား >> 
https://www.facebook.com/nectarflowernectar/media_set?set=a.1027676573987136&type=3