ေရာက္ခဲ့ဖူးသည္ ဗန္းေမာ္၊ မံစီ (အပိုင္း-၁)

ကၽြန္မ ခရီးသြားခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာေတြကုိျပန္စဥ္းစားရင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ဘက္ ေရာက္ခဲ့ဖူးတာကုိလည္း ျပန္သတိရမိတာနဲ႔ ဗန္းေမာ္၊ မံစီ၊ ျမစ္ႀကီးနား ခရီးစဥ္ေလးကုိ ေရးမိတယ္။

ကၽြန္မတုိ႔႐ုံးက ကခ်င္ျပည္နယ္ဘက္ကုိ ပညာေပးသင္တန္းေပးဖုိ႔ ခရီးသြားရမယ္ဆုိေတာ့ ကၽြန္မရယ္ ရုံးကေနာက္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရယ္ သြားဖုိ႔ တာ၀န္က်လာတယ္။ ပုိ႔ခ်ရမယ့္ပညာေပးသင္တန္းက ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြးကာကြယ္ေရးအတြက္ သင္တန္းပါ။ သြားရမယ့္ေဒသက ဗန္းေမာ္နဲ႔ မံစီကုိပါ။ ဗန္းေမာ္နဲ႔ မံစီမွာရွိတဲ့ တိေမြးကုရုံးက တိေမြးကုဆရာ၀န္ေတြနဲ႔အတူ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရတဲ့ ပေရာဂ်က္ေလးပါ။ ပထမသင္တန္းက ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕မွာပါ။

ဒါနဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔ ၂-ေယာက္လည္း သင္တန္းအတြက္ လုိအပ္တဲ့အရာေတြကုိ ျပင္ဆင္ၿပီး ဗန္းေမာ္ကုိ ခရီးသြားဖုိ႔လုပ္ၾကတယ္။ မႏၱေလးကေန ညေနပိုင္းထြက္တဲ့ကားနဲ႔ ဗန္းေမာ္ကုိ ခရီးစခဲ့ၾကတယ္။ ကားစီးရတဲ့အခ်ိန္က ညေနပိုင္းနဲ႔ညပိုင္းျဖစ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ကားေပၚမွာ တစ္လမ္းလုံးအိပ္လာတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ခရီးသြားရင္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိေငးေမာေလ့ရွိသူပီပီ ကၽြန္မ တစ္ခါမွ မသြားဖူးတဲ့လမ္းမွာ ျမင္သမွ်ေငးလာတာေပါ့။ ကားက ေတာင္ေတြကုိေကြ႕၀ိုက္ၿပီးေမာင္းရတယ္။ တစ္ဘက္က ေတာင္နံရံေတြကုိ ျမင္ရၿပီး တစ္ဘက္မွာေတာ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးနဲ႔ ဟုိးေအာက္မွာ စီးဆင္းေနတဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္ကုိ ျမင္ေနရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ထုိင္ရတာက ကားရဲ႕ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာျဖစ္ေနေတာ့ ေဘးကုိၾကည့္လိုက္ရင္ ကားက ေခ်ာက္ကမ္းပါးအစြန္းေလးမွာ ေမာင္းေနသလုိပဲ။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးနဲ႔ဟုိးေအာက္မွာ စီးဆင္းေနတဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္ကုိလွမ္းၾကည့္ရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေတာ့ အသည္းထဲမွာ ေအးေအးသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မုိးကလည္း သည္းသည္းမည္းမည္းရြာလာေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ထဲကေန မေတာ္တဆမ်ား ကားေမာင္းသူက တစ္ခ်က္ေလး သတိလြတ္တာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကားကတစ္ခုခုခ်ဳိ႕ယြင္းလိုက္တာနဲ႔ ငါတုိ႔ေတာ့ အရုိးအသား တစ္ျခားစီျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တယ္လုိ႔လည္း ေတြးမိၿပီးလန္႔သြားတယ္။ ေဘးက သူငယ္ခ်င္းကုိ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သူကလည္း ႏုိးလိုက္ အိပ္လိုက္နဲ႔ ဇိမ္ယူေနတယ္ေလ။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ႏုိးလာတဲ့အခ်ိန္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိၾကည့္ၿပီး ေၾကာက္ေနတယ္။ ေတာ္ၿပီ အျပန္က် ဒီလမ္းက မျပန္ေတာ့ဘူး၊ ငါေၾကာက္တယ္ ဆုိၿပီး ျပန္အိပ္သြားျပန္တယ္။

ဒါေတာင္ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကားကဘာကုိလဲမသိဘူးေရွာင္ရင္းနဲ႔ ေခ်ာက္ဘက္ထုိးသြားေတာ့ ကၽြန္မအသည္းထဲမွာ ေအးကနဲပဲ။ ေဘး၀ဲယာတေလွ်ာက္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးကေတာ့ ေမွာင္မည္းေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ လေလးက သာေနေတာ့ ကၽြန္္မလည္း လေရာင္ကုိအားကုိးတာရယ္၊ ကားမီးေရာင္ရဲ႕ အကူအညီရယ္နဲ႔ လမ္းတေလွ်ာက္လုံးေငးေနေတာ့တာပဲ။ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမွာ သင္ခဲ့ရဖူးတဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္ရဲ႕ ျမစ္က်ဥ္းေနရာေတြကုိ အျပင္မွာျမင္ရေတာ့လည္း ‘ေၾသာ္ ငယ္ငယ္က စာထဲမွာ သင္ခဲ့တဲ့ [ေရႊကူနဲ႔စင္းခန္းၾကား(ဆင္ဘုိရြာအနီး - ပထမျမစ္က်ဥ္း)၊ ဗန္းေမာ္နဲ႔ကသာၾကား(ဒုတိယျမစ္က်ဥ္း)]ေနရာေတြ အခုလုိ ျမင္ဖူးဖုိ႔ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္တာပဲ’ဆုိၿပီး ေငးလုိ႔မ၀ဘူးေပါ့။

သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့ျပန္ အစၥလာမ့္ညီလာခံ

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ အစၥလာမ္သာသနာေရးရာေကာင္စီ (၁၆)ႀကိမ္ေျမာက္ အစၥလာမ့္ညီလာခံ ကုိ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္ ငါးပါးသခင္ဒါရ္ဂါမွာ ၂၀၁၁-ခု ေအာက္တုိဘာလ ၁၄-၁၅-၁၆ ရက္ ေတြမွာ ျပဳလုပ္မယ္လုိ႔သိထားရတာေၾကာင့္ ကၽြန္မ ရန္ကုန္မွာရွိေနရင္ သြားေရာက္ေလ့လာဖုိ႔စိတ္ကူးမိပါတယ္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အလုိေတာ္နဲ႔ ကၽြန္မစိတ္ကူးရွိတာေလးကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစၥလာမ့္ညီလာခံဖြင့္ပြဲက်င္းပတဲ့ ၁၅-ရက္ေန႔မနက္ေစာေစာမွာပဲ သန္လ်င္ကုိ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္မေရာက္သြားေတာ့ အခမ္းအနားအစီအစဥ္စတင္က်င္းပေတာ့မွာျဖစ္လုိ႔ လူစုံသေလာက္လည္းျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ခန္းမထဲမွာလည္း လူေတြက အျပည့္ပါပဲ။ ထိုင္စရာေနရာအတြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနရာကလည္း မလြတ္သေလာက္ပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ဟုိးေနာက္နားမွာ ခုံလြတ္ေလး နည္းနည္းေတြ႕တာနဲ႔ အဲဒီမွာပဲ သြားထိုင္ေတာ့မယ္စိတ္ကူးၿပီး ေနာက္နားကုိ ေလွ်ာက္သြားလိုက္စဥ္မွာ ဆရာမေဒၚခင္စန္းလြင္ထုိင္ေနတာကုိျမင္တာနဲ႔ ဆရာမကုိ ခဏႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေနာက္နားထိဆက္ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။

ထိုင္မယ့္ေနရာနားလည္းေရာက္ေရာ မႏၱေလးကလာၾကသူတစ္ခ်ဳိ႕ထိုင္ေနတာေတြ႕လိုက္ရၿပီး သူတုိ႔ကလည္း ၀မ္းသာအားရ လွမ္းႏႈတ္ဆက္တာေၾကာင့္ အဲဒီနား၀င္ထိုင္ၿပီး စကားနည္းနည္းေျပာေနတုန္း မ်က္လုံးက ေ႔ရွနားကုိ ေရာက္သြားေတာ့ ေ႔ရွကေန လက္ယပ္ေခၚေနတဲ့ သူဇာႏြယ္(ဖ်ာပုံ)ကုိျမင္လိုက္တယ္။ သူကလည္း ေ႔ရွကုိလာထိုင္ဖုိ႔လွမ္းေခၚေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနရာ ရွိရဲ႕လားလွမ္းေမးရင္း ရွိတယ္လာခဲ့ဆုိတာနဲ႔ သူ႔နားေရာက္သြားတယ္။ သူ႔နားေရာက္သြားေတာ့မွ ေဘးနားမွာထုိင္ေနတဲ့ သဇင္လိႈင္ရယ္၊ သူဇာႏြယ့္ေနာက္နားမွာထုိင္ေနတဲ့ သူ႔အစ္ကုိရယ္ကုိေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူတုိ႔က ၀ိုင္းေျပာၾကေတာ့တာပဲ ‘ေအာင္မေလး ၀င္လာကတည္းကျမင္လုိ႔ လက္ေတြလွမ္းျပၿပီး ေခၚလိုက္ရတာ။ ေဘးနားက လူႀကီးေတြေတာင္ မ်က္စိေနာက္ေလာက္ၿပီ’တဲ့။ ဒါနဲ႔ ဘယ္တုန္းကေရာက္ၾကလဲ ဘယ္မွာေနၾကလဲ ဘာညာစကားေတြေျပာေနတုန္း အခမ္းအနားမွဴးရဲ႕ အစီအစဥ္စေတာ့မယ့္အေၾကာင္းေၾကညာသံထြက္လာတယ္။

အခမ္းအနားကုိ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု ဒုတိယ၀န္ႀကီး၊ အျခားဖိတ္ၾကားထားသူမ်ား၊ သံရုံးမွတာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ သာသနာ့ေရးရာအဖြဲ႕အစည္းအသီးသီး၊ အစၥလာမ္ေကာင္စီ ဗဟုိဦးမ်ားနဲ႔၊ အစၥလာမ္ေကာင္စီ၀င္ဖြဲ႕နဲ႔ အျခားဧည့္သည္မ်ားလည္းတက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ေမေမ … ကၽြန္မရဲ႕ ေမေမ (အပိုင္း-၆)

ေမေမသက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာေတြအတြက္ ကၽြန္မျပန္လည္အမွတ္ရမိရင္း ေမေမ့အတြက္ ဂုဏ္ယူမိတာေတြပါ ေမေမ။

ကၽြန္မ ခဏခဏ ျပန္ေတြးမိတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ အမွတ္တရေလးေတြထဲကေန တစ္ခ်ဳိ႕ကုိ အလြမ္းေျပ ေရးမိတယ္။

× × × × × ×

သမီး တကၠသိုလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေမေမဟာ ေဆး႐ံုတက္ရတဲ့ ရက္ေတြစိပ္လာတယ္ေလ။ ေနာက္ တစ္လႏွစ္ခါေလာက္ ေဆး႐ံုေပၚမွာအခ်ိန္ကုန္ရေတာ့တယ္။ ေနာက္တစ္ပတ္ျခားတစ္ခါ ေဆး႐ံု တက္ေနရတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ဧပရယ္လ (၂၂)ရက္မွာ ေမေမေဆး႐ံုတင္ရတယ္။ ခါတိုင္းလိုပဲ တစ္ပတ္ေလာက္ေနလိုက္ရင္ ေဆး႐ံုကဆင္းရမွာပဲလို႔ပဲ သမီးထင္ခဲ့တယ္။ ေမေမကေျပာတယ္။ 'သမီးအတြက္ စာတစ္ေစာင္ေမေမေရးထားတယ္။ ေမေမ မ႐ွိေတာ့ရင္ အန္တီဆီမွာ သြားေတာင္းပါ'လို႔ေျပာေတာ့ သမီး ရင္ထဲမွာနင့္ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရတယ္ေမေမ။ ဒါေပမယ့္ ေမေမ့ကို ရယ္စရာေတြေျပာၿပီး စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲပစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဧၿပီ(၂၈)ရက္ေန႔မွာ ေမေမက ဗိုက္ထဲက မခံႏိုင္ေအာင္နာလာတယ္ဆိုၿပီး ညည္းညဴ ေနခဲ့တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မညည္းညဴတတ္တဲ့ေမေမ ညည္းညဴေနတာကို သမီးမခံႏိုင္ရည္ မ႐ွိခဲ့ပါဘူးေမေမရယ္။ ေမေမက ေမေမရဲ႕ အစ္ကိုနဲ႔ေယာက္မရယ္၊ တူမရယ္ကိုေခၚေပးဖို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ သူတို႔ေတြေရာက္လာၾကတယ္ေလ။ ေမေမက ေမေမမ႐ွိရင္ သမီးတို႔ညီအစ္မတစ္ေတြကို သမီးတုိ႔ ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚရယ္ အစ္မ၀မ္းကြဲရယ္က ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔မွာၿပီး အစ္မကိုလည္း သမီးနဲ႔အတူ ေဆး႐ံုမွာညေစာင့္အိပ္ေပးဖို႔ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမေမေျပာခဲ့ေသးတယ္ေလ။

‘သမီးႀကီး တကယ္လုိ႔ ေမေမ မရွိေတာ့တဲ့အခါ သမီးတို႔ဖတ္ဖုိ႔စာကုိ အန္တီေအး(အိမ္နားမွာေနတဲ့အေဒၚ၀မ္းကြဲ)ဆီမွာေပးထားတယ္၊ ေဖေဖ့အတြက္တစ္ေစာင္၊ သမီးအတြက္တစ္ေစာင္၊ ညီမေလးအတြက္ တစ္ေစာင္၊ အဲဒါ အန္တီေအးဆီမွာ ေတာင္းလိုက္ေနာ္’တဲ့။ ၿပီးေတာ့လည္း ေဖေဖနဲ႔ ညီမေလး(၂)ေယာက္ကိုေတာ့ 'သြားေတာ့ အိမ္ျပန္ၾကေတာ့'ဆိုၿပီး ရန္လုပ္ၿပီးေမာင္းထုတ္ခဲ့တယ္ေနာ္။ အဲဒီညက ေတာ္ေတာ္ညဥ့္နက္မွ ေဖေဖနဲ႔ ညီမေလး(၂)ေယာက္အိမ္ျပန္သြားၾကတယ္။ သမီးရယ္ အစ္မဝမ္းကြဲရယ္ပဲ ေဆး႐ံုမွာေစာင့္ေနခဲ့ၾကတာေပါ့။ သမီးနဲ႔ အစ္မဝမ္းကြဲလည္း ေမေမ့ေဘးမွာ တစ္လွည့္စီ လွဲလိုက္ထိုင္လိုက္နဲ႔ ေနခဲ့ၾကတယ္။

ေမေမ … ကၽြန္မရဲ႕ ေမေမ (အပိုင္း-၅)

ေမေမသက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာေတြအတြက္ ကၽြန္မျပန္လည္အမွတ္ရမိရင္း ေမေမ့အတြက္ ဂုဏ္ယူမိတာေတြပါ ေမေမ။

ကၽြန္မ ခဏခဏ ျပန္ေတြးမိတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ အမွတ္တရေလးေတြထဲကေန တစ္ခ်ဳိ႕ကုိ အလြမ္းေျပ ေရးမိတယ္။

× × × × × ×

ဒီလုိနဲ႔ သမီးလည္း တကၠသုိလ္တက္ဖုိ႔ အထူးျပဳဘာသာရပ္ေလွ်ာက္ရမယ့္အခ်ိန္မွာ မိဘေတြျဖစ္ေစခ်င္တာကုိ အတင္းအဓမၼတိုက္တြန္းတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ သမီးစိတ္၀င္စားရာ ဘာသာရပ္ကုိ အထူးျပဳယူေစဖုိ႔ ၀ိုင္း၀န္းအႀကံေပးတုိက္တြန္းခဲ့တာလည္းသမီးမွတ္မိဆဲပါေမေမ။ သမီးက သမုိင္းကုိ စိတ္၀င္စားတယ္ သမုိင္းအထူးျပဳပဲ ယူမယ္ဆုိေတာ့ အဖုိးေရာ ေမေမနဲ႔ေဖေဖက သမီးတကယ္စိတ္၀င္စားရင္ေတာ့ သမီးစိတ္၀င္စားတဲ့ Major ယူပါဆုိၿပီး ခြင့္ျပဳေပးခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။ သမီးနဲ႔အတူတူ ၁၀-တန္းေအာင္ခဲ့ၾကတဲ့ က်ဴရွင္က သူငယ္ခ်င္းေတြက ေဆးတကၠသုိလ္၊ GTC, ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္ ေတြကုိ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းအတူတက္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ Physic, Maths, Eco စတဲ့ အထူးျပဳဘာသာေတြ ယူခဲ့ၾကတယ္။ သူတုိ႔ေတြကေတာ့ သမီးကုိ ေျပာၾကတယ္ေလ သူတုိ႔နဲ႔ Major အတူတူယူဖုိ႔ ေက်ာင္းအတူတူတက္ၾကဖုိ႔ေပါ့။

ေမေမကလည္း ေျပာခဲ့တယ္ေလ သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေက်ာင္းအတူတူတက္ခ်င္ရင္ေတာ့ အဲဒီ Major ေတြယူေပါ့တဲ့။ ဒါေပမယ့္ သမီးကလည္း ၀ါသနာပါတဲ့ Major ကုိပဲ ယူမယ္ဆုိေတာ့လည္း အဖုိးက “ငါ့ေျမး တကယ္စိတ္၀င္စားရင္ အဖုိး အားေပးတယ္။ ႀကိဳးစား”တဲ့။ ေမေမနဲ႔ေဖေဖကလည္း “သမုိင္းနဲ႔ပတ္သက္တာ သမီးဖတ္သင့္တဲ့ ေလ့လာသင့္တဲ့စာအုပ္ေတြ ရွာေဖြေပးမယ္”ဆုိၿပီးအားေပးခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။  ဒီလုိနဲ႔ သမီးလည္း တကၠသုိလ္စတက္ရေတာ့တယ္။ သမီးက အေ၀းသင္ပဲ တက္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီး အေ၀းသင္တကၠသိုလ္တက္ရေတာ့ စာသင္ခ်ိန္စာသင္ခန္းထဲေရာက္ရင္ စာသင္မယ့္ဆရာေတြက ေရာက္မလာဘူး။ ဒီေတာ့ သမီးလည္း ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘူး က်ဴရွင္ပဲတက္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီး ေျပာေတာ့ ေဖေဖနဲ႔ေမေမက သမီးကုိ ဆရာဦးတင္ဦးဆီမွာလိုက္အပ္ေပးခဲ့တယ္ေနာ္။