နားလည္မႈလြဲတယ္ဆုိတာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္တာလဲ ……..
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည့္မိေနတာေလးတစ္ခုရွိတယ္ ….
ကၽြန္မတုိ႔ေတြ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈလြဲၾကတယ္။ အဲလုိ နားလည္မႈလြဲၾကရာကေန တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အဆင္မေျပမႈေတြ၊ အျမင္မၾကည္မႈေတြ၊ စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြျဖစ္လာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိ ျဖစ္လာရတာလဲ။ အျခားသူေတြစဥ္းစားရင္ ဘယ္လုိအေျဖထြက္လာမလဲေတာ့ ကၽြန္မ ျပန္မေတြးမိဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ ႐ႈေထာင့္ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ေနရာကေန ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေရးေရးေလးအေျဖထြက္လာတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ ….. ‘ပြင့္လင္းမႈ’ပါ။
ကၽြန္မတုိ႔ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပြင့္လင္းမႈမရွိၾကလုိ႔သာ နားလည္မႈလြဲတယ္ဆုိတာ ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါဆုိ ပြင့္လင္းမႈဆုိတာ ဘာလဲ။ ကုိယ္ဘာပဲလုပ္လုပ္ တျခားသူကုိ အစအဆုံး ‘ကႀကီးကေန အ-အထိ ၏၊ သည္ မေရြး’ ေျပာျပတာလား။ အဲဒါလည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာအေၾကာင္းကုိ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ လူတကာကုိ လုိက္ေျပာျပတာကုိလည္း ပြင့္လင္းမႈလုိ႔ မေခၚႏိုင္ျပန္ဘူး။ ဒါဆုိ ဘာလဲ …………. ‘ပြင့္လင္းမႈ …. ပြင့္လင္းမႈ ….. နားလည္မႈလြဲၾကတာကုိ မျဖစ္ေစတဲ့ ပြင့္လင္းမႈ ……. ဘာလဲ ….. ပြင့္လင္းမႈ’ …… ကၽြန္မ သိလိုက္ပါၿပီ။
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး စိတ္ထဲမွာ မရွင္းလင္းတာရွိလာရင္ ဖြင့္ေျပာ၊ ဖြင့္ေဆြးေႏြးမႈ မရွိၾကတာ။ အဲဒါက ကၽြန္မ စဥ္းစားတဲ့ ပြင့္လင္းမႈရဲ႕ အေျဖပါ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဖြင့္ေျပာ ဖြင့္ေဆြးေႏြးရာမွာ အားနည္းတတ္ၾကတဲ့ ကၽြန္မတုိ႔လူသားေတာ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ စိတ္ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း ပြင့္လင္းမႈမရွိေတာ့တာပါ။ [ဥပမာ - လူ ၂-ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမွာမရွင္းလင္းတာကုိ အဲဒီသူကုိ တိုက္ရိုက္မေျပာမိပဲ အျခားတစ္ေယာက္ကုိ ေျပာျပလိုက္တာမ်ဳိး။ (သူ႔အေနနဲ႔ စိတ္ထဲခံစားရတဲ့အေၾကာင္း ၾကားလူကုိ ရင္ဖြင့္လိုက္တာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။) ဒီေတာ့ သူက ဒီလူ ႏွစ္ေယာက္ အဆင္ေျပေစဖုိ႔ ပါ၀င္ေပးလိုက္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ …. တိုက္႐ိုက္သက္ဆုိင္သူအေနနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ငါ့ကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလုိ႔ရသားနဲ႔ ငါ့ကုိေတာ့မေျပာဘူး။ သူ႔ကုိက် ဘာလုိ႔ သြားေျပာတာလဲဆုိတဲ့အေတြးမ်ဳိး၀င္သြားတတ္ပါတယ္။ (ကၽြန္မတုိ႔ေတြ သာမန္အခ်ိန္ေတြမွာ အဲလုိအေတြးမ်ဳိးကုိ ေျဖေဖ်ာက္ေကာင္းေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားေသာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈတစ္စုံတစ္ရာရွိေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ လူ႔စိတ္ဟာ မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲလုိ အခ်ိန္မ်ဳိးနဲ႔ ခုနကလုိ အခ်ိန္မ်ဳိး ႀကံဳႀကိဳက္သြားၿပီဆုိရင္ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ အေတြးစိတ္ဟာ ဟုိး အဆုံးစြန္ထိ လြတ္ထြက္သြားတတ္ၾကပါတယ္။)]
အဲဒါကုိ ကၽြန္မတုိ႔ ခ်က္ခ်င္းသတိထားမိၿပီး မထိန္းသိမ္းလိုက္ႏိုင္ရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈလြဲသြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတုိ႔ေတြၾကားမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကားမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေျခအေနတုိင္းအတြက္ အေျခအေနအလိုက္ ပြင့္လင္းမႈရွိၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ ငါ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလိုက္လုိ႔ ငါ့ကုိ စိတ္ဆုိးသြားမလား၊ စိတ္ခုသြားမလားဆုိတဲ့ အေတြးကုိ ေဖ်ာက္ၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ေဆြးေႏြးဖုိ႔လုိပါတယ္။ ပြင့္လင္းစြာေဆြးေႏြးေျပာဆုိလိုက္လုိ႔ အခင္မင္လုံး၀ ပ်က္သြားတာမ်ဳိးလည္းရွိေကာင္းရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခင္မင္ပ်က္သြားမလားဆုိၿပီး မေဆြးေႏြးတာထက္စာရင္ ပြင့္လင္းစြာေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္အတြက္ အေကာင္းဆုံး အသင့္ေတာ္ဆုံးေသာ အေျခအေနတစ္ခု ရရွိလာႏိုင္ပါတယ္ …………
ဒီေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈလြဲတယ္ဆုိတဲ့ အေျခအေနမေရာက္ေအာင္၊ ေရာက္မလာေအာင္ ျဖစ္လာတဲ့အေၾကာင္းရင္း အေျခအေနအေပၚမွာ ပြင့္လင္းမႈ ရွိၾကဖုိ႔အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။
ကၽြန္မေတြးမိတဲ့အေတြးတစ္စကုိ မွ်ေ၀လိုက္ျခင္းသက္သက္ပါ ………..
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည့္မိေနတာေလးတစ္ခုရွိတယ္ ….
ကၽြန္မတုိ႔ေတြ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈလြဲၾကတယ္။ အဲလုိ နားလည္မႈလြဲၾကရာကေန တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အဆင္မေျပမႈေတြ၊ အျမင္မၾကည္မႈေတြ၊ စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြျဖစ္လာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိ ျဖစ္လာရတာလဲ။ အျခားသူေတြစဥ္းစားရင္ ဘယ္လုိအေျဖထြက္လာမလဲေတာ့ ကၽြန္မ ျပန္မေတြးမိဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ ႐ႈေထာင့္ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ေနရာကေန ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေရးေရးေလးအေျဖထြက္လာတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ ….. ‘ပြင့္လင္းမႈ’ပါ။
ကၽြန္မတုိ႔ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပြင့္လင္းမႈမရွိၾကလုိ႔သာ နားလည္မႈလြဲတယ္ဆုိတာ ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါဆုိ ပြင့္လင္းမႈဆုိတာ ဘာလဲ။ ကုိယ္ဘာပဲလုပ္လုပ္ တျခားသူကုိ အစအဆုံး ‘ကႀကီးကေန အ-အထိ ၏၊ သည္ မေရြး’ ေျပာျပတာလား။ အဲဒါလည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာအေၾကာင္းကုိ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ လူတကာကုိ လုိက္ေျပာျပတာကုိလည္း ပြင့္လင္းမႈလုိ႔ မေခၚႏိုင္ျပန္ဘူး။ ဒါဆုိ ဘာလဲ …………. ‘ပြင့္လင္းမႈ …. ပြင့္လင္းမႈ ….. နားလည္မႈလြဲၾကတာကုိ မျဖစ္ေစတဲ့ ပြင့္လင္းမႈ ……. ဘာလဲ ….. ပြင့္လင္းမႈ’ …… ကၽြန္မ သိလိုက္ပါၿပီ။
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး စိတ္ထဲမွာ မရွင္းလင္းတာရွိလာရင္ ဖြင့္ေျပာ၊ ဖြင့္ေဆြးေႏြးမႈ မရွိၾကတာ။ အဲဒါက ကၽြန္မ စဥ္းစားတဲ့ ပြင့္လင္းမႈရဲ႕ အေျဖပါ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဖြင့္ေျပာ ဖြင့္ေဆြးေႏြးရာမွာ အားနည္းတတ္ၾကတဲ့ ကၽြန္မတုိ႔လူသားေတာ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ စိတ္ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း ပြင့္လင္းမႈမရွိေတာ့တာပါ။ [ဥပမာ - လူ ၂-ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမွာမရွင္းလင္းတာကုိ အဲဒီသူကုိ တိုက္ရိုက္မေျပာမိပဲ အျခားတစ္ေယာက္ကုိ ေျပာျပလိုက္တာမ်ဳိး။ (သူ႔အေနနဲ႔ စိတ္ထဲခံစားရတဲ့အေၾကာင္း ၾကားလူကုိ ရင္ဖြင့္လိုက္တာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။) ဒီေတာ့ သူက ဒီလူ ႏွစ္ေယာက္ အဆင္ေျပေစဖုိ႔ ပါ၀င္ေပးလိုက္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ …. တိုက္႐ိုက္သက္ဆုိင္သူအေနနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ငါ့ကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလုိ႔ရသားနဲ႔ ငါ့ကုိေတာ့မေျပာဘူး။ သူ႔ကုိက် ဘာလုိ႔ သြားေျပာတာလဲဆုိတဲ့အေတြးမ်ဳိး၀င္သြားတတ္ပါတယ္။ (ကၽြန္မတုိ႔ေတြ သာမန္အခ်ိန္ေတြမွာ အဲလုိအေတြးမ်ဳိးကုိ ေျဖေဖ်ာက္ေကာင္းေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားေသာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈတစ္စုံတစ္ရာရွိေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ လူ႔စိတ္ဟာ မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲလုိ အခ်ိန္မ်ဳိးနဲ႔ ခုနကလုိ အခ်ိန္မ်ဳိး ႀကံဳႀကိဳက္သြားၿပီဆုိရင္ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ အေတြးစိတ္ဟာ ဟုိး အဆုံးစြန္ထိ လြတ္ထြက္သြားတတ္ၾကပါတယ္။)]
အဲဒါကုိ ကၽြန္မတုိ႔ ခ်က္ခ်င္းသတိထားမိၿပီး မထိန္းသိမ္းလိုက္ႏိုင္ရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈလြဲသြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတုိ႔ေတြၾကားမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကားမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေျခအေနတုိင္းအတြက္ အေျခအေနအလိုက္ ပြင့္လင္းမႈရွိၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ ငါ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလိုက္လုိ႔ ငါ့ကုိ စိတ္ဆုိးသြားမလား၊ စိတ္ခုသြားမလားဆုိတဲ့ အေတြးကုိ ေဖ်ာက္ၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ေဆြးေႏြးဖုိ႔လုိပါတယ္။ ပြင့္လင္းစြာေဆြးေႏြးေျပာဆုိလိုက္လုိ႔ အခင္မင္လုံး၀ ပ်က္သြားတာမ်ဳိးလည္းရွိေကာင္းရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခင္မင္ပ်က္သြားမလားဆုိၿပီး မေဆြးေႏြးတာထက္စာရင္ ပြင့္လင္းစြာေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္အတြက္ အေကာင္းဆုံး အသင့္ေတာ္ဆုံးေသာ အေျခအေနတစ္ခု ရရွိလာႏိုင္ပါတယ္ …………
ဒီေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈလြဲတယ္ဆုိတဲ့ အေျခအေနမေရာက္ေအာင္၊ ေရာက္မလာေအာင္ ျဖစ္လာတဲ့အေၾကာင္းရင္း အေျခအေနအေပၚမွာ ပြင့္လင္းမႈ ရွိၾကဖုိ႔အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။
ကၽြန္မေတြးမိတဲ့အေတြးတစ္စကုိ မွ်ေ၀လိုက္ျခင္းသက္သက္ပါ ………..
No comments:
Post a Comment