Sunday, May 29, 2011

ဘ၀တစ္ေကြ႕ ဆုံခဲ့ရ တစ္ေန႔တာ (၃)


ေမ်ာက္အမ်ဳိးသားနဲ႔ ေမ်ာက္အမ်ဳိးသမီးေလး

တုိင္းရင္းသားရြာေလးတစ္ရြာမွာေပါ့ ..... တစ္ေန႔ေတာ့ ေမ်ာက္ေလး ၂-ေကာင္ ရခိုင္ရုိးမဘက္ကေန ရြာထဲကုိ မ်က္စိလည္ၿပီး ေရာက္လာပါသတဲ့။ အဲဒီ ေမ်ာက္ေလး ၂-ေကာင္(အထီးတစ္ေကာင္ အမတစ္ေကာင္)ကုိ ရြာထဲက လူငယ္တစ္ေယာက္ကဖမ္းထားလိုက္တယ္ေပါ့။ သူကလည္း အိမ္ေ႔ရွမွာ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး ထားထားလိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေ႔ရွကျဖတ္သြားတဲ့ ကရင္အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ေမ်ာက္ေလးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး သူက ေမ်ာက္ေလးေတြက အထီးတစ္ေကာင္ အမတစ္ေကာင္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အထီးအမကုိ သူဘယ္လုိေျပာရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ခဏေနေတာ့ သူေျပာလိုက္တာက "ဟယ္ ... ေမ်ာက္အမ်ဳိးသားနဲ႔ ေမ်ာက္အမ်ဳိးသမီးေလးေတာ့" တဲ့ ..........

လူလုိစား ....

တစ္ေန႔ေတာ့ ရြာထဲကုိ ၿမိဳ႕က ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ရြာရဲ႕ထုံးစံအတိုင္း ဧည့္သည္လာရင္ တအားဧည့္၀တ္ေက်ခ်င္ၾကတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ ဧည့္သည္ကုိ ထမင္းစားဖိတ္ၿပီး ထမင္းေကၽြးတာေပါ့။ ဧည့္သည္ကလည္း အိမ္ရွင္ေတြေက်နပ္ေအာင္ စားတာေပါ့။ ဧည့္သည္ထမင္းစားေနတာကုိျမင္ရတဲ့ အိမ္ရွင္ရြာသားက အားမရဘူး။ ရြာမွာစားတဲ့ပုံစံနဲ႔ ၿမိဳ႕သားစားေနတဲ့ပုံစံကို အားမရဘူးေလ .... ဒါနဲ႔ သူက အားမနာနဲ႔ အားရပါးရစား၊ ကုိယ့္အိမ္လုိ သေဘာထားၿပီးစား လုိ႔ေျပာခ်င္တယ္ ... ဒါေပမယ့္ ျမန္မာလုိ ေရလည္ေအာင္ မေျပာတတ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ သူက ဘယ္လုိေျပာရမလဲ စဥ္းစားတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ အားတင္းၿပီးေျပာခ်လိုက္တယ္ 'ဧည့္သည္ စားစား .... လူလုိစား' တဲ့ .... ဧည့္သည္ခမ်ာမွာ ... ပါးစပ္ထဲ၀င္ခါနီး ထမင္းလုတ္ လက္ထဲက ျပဳတ္က်သြားပါေလေရာ .....

Friday, May 20, 2011

ဘ၀တစ္ေကြ႕ ဆုံခဲ့ရ တစ္ေန႔တာ (၂)

ကၽြန္မ ေခ်ာင္းသာရြာကုိေရာက္ေတာ့ ကမ္းေျခမွာ အုန္းရည္ေသာက္ရင္း၊ ေငးရင္းနဲ႔ … အုန္းသီးေရာင္းတဲ့အေဒၚနဲ႔ စကားေလးေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။

သူက ကၽြန္မကုိေမးတယ္ ‘သမီးက ဘယ္ကလာတာလဲ’ ကၽြန္မက ‘ရန္ကုန္ကပါ၊ အေဒၚကေရာ ဒီေခ်ာင္းသာ ဇာတိပဲလား’ ‘မဟုတ္ဘူး အေဒၚက ပုသိမ္ဇာတိ၊ ဒီမွာ ေယာကၡေတြက အရင္က စားေသာက္ဆုိင္ေလးရွိေတာ့ လိုက္လာေနရင္း ဒီမွာေနျဖစ္သြားတာ၊ အခုေတာ့ ဆိုင္လည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ စီးပြားေရးလုပ္ရတာလည္း အရင္လုိ မေကာင္းေတာ့ဘူး’ ‘ေၾသာ္ … ဟုတ္လား။ ဘယ္လုိ မေကာင္းေတာ့တာလဲအေဒၚ’ ‘အရင္ကဆုိ ဘာမွ သိပ္ေစ်းမႀကီးဘူး၊ အခုက အစစအရာရာ ေစ်းႀကီးေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာက ဒီလုိရာသီပဲ အလုပ္ျဖစ္တာေလ။ ဧည့္က်တဲ့အခ်ိန္ေပါ့ ဒီလုိရာသီက၊ မုိးတြင္းဆုိ ဘာစီးပြားေရးမွမရွိဘူး။ ထိုင္စားေနရတာ။’

‘ေၾသာ္ ….. ဘယ္အခ်ိန္ေတြမွာ ဒီကမ္းေျခမွာ ဧည့္က်တတ္တာလဲ’ ‘အခုလုိ ေက်ာင္းက စာေမးပြဲေတြ ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကေန သႀကၤန္ၿပီးေလာက္ထိေပါ့။ ၿပီးရင္ မုိးတြင္းကာလ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ ေဆာင္းတြင္းကုန္ခါနီး ႏုိ၀င္ဘာေလာက္နဲ႔ ခရစ္စမတ္နဲ႔ နယူးရီးယားမွာေတာ့ လူမ်ားတယ္။ အဲလုိ အခ်ိန္ဆုိ ဒီမွာ အားလုံးက ေစ်းႀကီးသြားၿပီ။ တည္းခုိတဲ့ ဟုိတယ္ေတြဆုိလည္း အနိမ့္ဆုံးအခန္း ၃၅၀၀၀ ဆုိတာ အနည္းဆုံးပဲ။ တည္းခုိခန္း ေလးေတြေတာ့ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကလည္း ေစ်းမ်ားၿပီေလ။ ဒီအခ်ိန္ဆုိ အားလုံးက ေစ်းတက္ကုန္ၿပီ။’ ‘အင္း … ဟုတ္မယ္ေနာ္ …. ကၽြန္မ အရင္ကလာရင္ တည္းေနက် ဟုိတယ္ေတာင္ အရင္ကဆုိ ကၽြန္မကုိ ေစ်းေလွ်ာ့ေပးတယ္။ အခုဆုိ လုံး၀ မေလွ်ာ့ႏိုင္လုိ႔ပါတဲ့ မေလွ်ာ့ေပးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မေတာင္ အဲဒီမွာ မတည္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။’

Tuesday, May 10, 2011

ဘ၀တစ္ေကြ႕ ဆုံခဲ့ရ တစ္ေန႔တာ (၁)

ေခ်ာင္းသာရြာေလးကုိ ေရာက္သြားေတာ့ ကၽြန္မ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္မ ေနာက္ထပ္ (၇)ရက္ေတာင္ ေခ်ာင္းသာမွာ တစ္ေယာက္တည္း ဆက္ေနရမယ့္အေၾကာင္း ေတြးၿပီးလည္း စိတ္က မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီထဲ လွ်ပ္စစ္မီးကလည္း ဟုိတယ္ေတြတလွည့္၊ တည္းခုိခန္းေတြတလွည့္၊ ရြာထဲတလွည့္ေပးေတာ့ ၃-ရက္ေနမွ ၁-ရက္လာတယ္။ လာတဲ့ ၁-ရက္ကလည္း အခ်ိန္ပိုင္းနဲ႔ဆုိေတာ့ ညေန ၆-နာရီက ည ၁၁-နာရီထိပဲ မီးစက္ဖြင့္ၾကတယ္။ ညဘက္မွ မီးလာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာသုံးဖုိ႔ကလည္း ညပိုင္းအခ်ိန္ခဏပဲရတယ္။ အလုပ္ကိစၥစာလည္းေရးမရ၊ ကၽြန္မေရးခ်င္တဲ့စာေတြလည္း ေရးလုိ႔မရ။

ကၽြန္မေနေနတဲ့ေနရာကလည္း ရာသီဥတုေတာ္ေတာ္ေလးပူတာေၾကာင့္ ကၽြန္မလည္း ရာသီဥတုေအးရာေအးေၾကာင္းျဖစ္ေစမွာရယ္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေစဖုိ႔ရယ္ ကမ္းေျခဘက္ကုိ ဆင္းခဲ့လိုက္တယ္။ ကမ္းေျခေရာက္ေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီးေတြ႕ရတယ္။ အခါတုိင္း ကၽြန္မ ေခ်ာင္းသာေရာက္ရင္ ‘ဧည့္သည္ခ်ိန္မဟုတ္လုိ႔ လူလာတာနည္းတယ္လုိ႔’ ၿမိဳ႕ခံေတြရဲ႕ ေျပာစကားအၿမဲၾကားေနရတာ။ ဒီလူေတြကုိ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေၾသာ္ … ဒီအခ်ိန္က ဧည့္က်တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္မယ္လုိ႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။

ကၽြန္မလည္း ေရစပ္ဘက္ကုိဆင္း ကမ္းေျခတေလ်ာက္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ခဏေနေတာ့ အုန္းသီးေလးေတြအစီအရီ ခ်ထားတဲ့ အုန္းရည္ဆိုင္ေလးမွာ ၀င္ထိုင္ အုန္းသီးတစ္လုံးမွာၿပီး အုန္းရည္ေသာက္ရင္း လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ကမ္းစပ္မွာ ေရေဆာ့ေနၾကသူေတြ၊ လိိႈင္းစီးေနၾကသူေတြ ကစားေနၾကတဲ့သူေတြကုိ ေငးေနလိုက္တယ္။ ေငးရင္း အုန္းရည္ေသာက္ေနတုန္း ဆုိင္ရွင္ အေဒၚႀကီးက ‘သမီးေလး … တစ္ေယာက္တည္းလာတာလား … သူငယ္ခ်င္းေတြ မပါဘူးလား’တဲ့။ ကၽြန္မလည္း ‘ဟုတ္ကဲ့ မပါပါဘူး။ တစ္ေယာက္တည္းလာတာပါ’လုိ႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

Monday, May 02, 2011

သဘာဝေဘးကာကြယ္ေရး မိုးေလဝသအေလးေပး

လူသားတို႔ အသက္႐ွင္ေနထိုင္လ်က္႐ွိေသာ ဩကာသေလာကႀကီး၌ သဘာဝေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေဘးအႏၱရာယ္ မ်ားစြာ႐ွိေလသည္။ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ဟူသည္ လူတို႔၏ပေယာဂမပါ အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္တတ္ေသာ ေရႀကီးျခင္း၊ မိုးႀကီးျခင္း၊ ေလမုန္တိုင္းတိုက္ျခင္း၊ ေတာမီးေလာင္ျခင္း၊ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲျခင္း၊ ငလ်င္လႈပ္ျခင္း၊ စသည္တို႔ျဖစ္ေလ သည္။သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ ေရ၊ ေျမ၊ ေလ၊ အပူအေအး၊ မိုးေလဝသ ရာသီဥတုသဘာဝေဖာက္ျပန္၍ျဖစ္ရသကဲ့သို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းမႈလိုအပ္ျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ရတတ္ ေလသည္။


"မိုးေလဝသဆိုသည္မွာ ကမၻာ့ေျမမ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္အနီးဆံုးအလႊာ႐ွိ ေလထု၏ အဆက္မျပတ္ျဖစ္ေပၚေနေသာ အေျခ အေနအရပ္ရပ္ကိုဆိုလိုသည္။" ေလထု၏အပူခ်ိန္၊ ေလဖိအား၊ တိုက္ေလ၊ စိုထိုင္းဆ၊ မိုး႐ြာျခင္း၊ ဆီးႏွင္းက်ျခင္း၊ တိမ္ျဖစ္ထြန္းျခင္း စေသာ သဘာဝျဖစ္စဥ္မ်ားအားလံုး အက်ံဳးဝင္သည္။ ကမၻာေျမသည္ မိုးေလဝသႏွင့္ အၿမဲမျပတ္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံ ေနရသကဲ့သို႔ ကမၻာေျမကို အမွီျပဳေနထိုင္ရေသာ လူသားတို႔သည္လည္း မိုးေလဝသႏွင့္ ကင္းကြာ၍ မရႏိုင္ေပ။

ကင္းကြာ၍မရ႐ံုသာမက မိုးေလဝသသည္ လူတို႔၏ ေနေရး၊ စားေရး၊ က်န္းမာေရး အစစအရာရာကို လႊမ္းမိုးလ်က္ ႐ွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိုးေလဝသမွန္ကန္ေကာင္းမြန္ေစရန္ လူတိုင္းလိုလားေတာင့္တၾကသည္မွာ ကမၻာဦး ကတည္းကပင္ျဖစ္သည္။ မိုးေလမွန္လွ်င္ ဆန္ေရစပါးေပါျြကယ္ဝမည္။ စားဝတ္ေနမႈေခ်ာင္လည္ၿပီး အလွဴအတန္းမ်ား၊ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ့စြာေနၾကရမည္။ မိုးေလမမွန္လွ်င္ စားေရရိကၡာ႐ွားပါးမည္။ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္း၊ ေရာဂါဘယျဖစ္ပြားျခင္းကပ္ဆိုးႀကီးမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကရမည္။ ဤသို႔လွ်င္ မိုးေလဝသသည္ လူအေပါင္း၏ သုခ၊ ဒုကၡအဝ၀ကို ျခယ္လွယ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိသည္။ သာမန္အားျဖင့္ မိုးေလဝသ၏ သေဘာသဘာဝသည္ ေကာင္းမြန္တတ္ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ဆိုးသြမ္း ၾကမ္းၾကဳတ္လာေသာအခါ လူ႕အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ခဏအတြင္း ေခ်မႈန္းဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္စြမ္း ႐ွိသည္။