"လိမ့္ေနတဲ့ေက်ာက္တုံး ေရညွိမတင္"ဆုိတဲ့ စကားေလးက တအားမွန္တာပဲ။ ၂၀၀၉-ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလထဲက တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း အပတ္စဥ္ေဆြးေႏြး၀ိုင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ မသြားျဖစ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ အဲဒီရက္ပိုင္းေတြကေတာ့ အလုပ္မ်ားလုိ႔မသြားျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ ေအာက္တုိဘာလကတည္းက ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြတအားညစ္ခဲ့ေတာ့ အျပင္မွာတအားခင္မင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း စကားမေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အားလုံးနဲ႔ ေ၀းေအာင္ ေရွာင္ေနခဲ့တယ္။ အဲလုိ ေ၀းေအာင္ေနခဲ့တာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ပုိမုိအထီးက်န္ျဖစ္ေစၿပီး ပုိမုိၿပီးစိတ္ညစ္ေစခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ တခ်ဳိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အၿမဲတမ္း ေနာက္ေျပာင္ၿပီးေပ်ာ္ေအာင္ေနခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ၾကာင့္ စိတ္ညစ္တာတစ္ခ်ဳိ႕ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါတယ္။ တျခားသူေတြကုိ အားေပးရင္းနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း အားျဖစ္ေစမယ့္ စာေတြပဲမ်ားမ်ားဖတ္ၿပီး blog ေတြတင္ျဖစ္တယ္။
ကုိယ္တိုင္စာေရးဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ စဥ္းစားလိုက္ မေရးျဖစ္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ကုိယ္တိုင္ေရးတစ္ပုဒ္ေတာ့ ေရးျဖစ္္လိုက္တယ္။ ၂၀၀၉-စက္တင္ဘာကေန ၂၀၁၀- ဇန္န၀ါရီလဆန္းအထိ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ဟုိးေအာက္ဆုံးထိေရာက္လုနီးနဲ႔ ရပ္တန္႔ေနခဲ့တာ ၅-လနီးပါး ၾကာသြားခဲ့တယ္။ အဲလုိရပ္တန္႔သြားခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တစ္ခုခုကုိ စဥ္းစားဖုိ႔ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ေႏွာင့္ေႏွးသြားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အခုစဥ္းစားမိလာတာက ဘယ္ေတာ့မွရပ္တန္႔မေနပဲ အၿမဲတမ္းတက္ၾကြလန္းဆန္းေနဖုိ႔ လုိအပ္တယ္ဆုိတာကုိ အေလးအနက္ စဥ္းစားမိလာတယ္။
ၿပီးေတာ့ ..... ကုိယ္တကယ္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္ရင္ဖြင့္သမွ်ကုိ ကုိယ့္ကုိနားလည္မႈအျပည့္နဲ႔ စာနာေပးႏိုင္တဲ့သူရွိဖုိ႔ လုိကုိလုိအပ္ပါတယ္။ အဲဒီသူဟာ ကုိယ္္ကလည္း သူ႔ကုိတကယ္ယုံၾကည္ရသလုိ ကုိယ့္ကုိလည္းစာနာနားလည္မႈအျပည့္အ၀ ေပးႏိုင္တဲ့စိတ္ဓါတ္ရွိသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဲလုိ ယုံၾကည္စာနာနားလည္ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ၅-ေယာက္ထက္မနည္းရွိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။
ဘ၀မွာ အဲလုိစာနာနားလည္ေပးႏိုင္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြရွိဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္ကလည္း အဲလုိစာနာနားလည္ေပးႏိုင္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္ ........ :)
အြန္လိုင္းမွာတင္မဟုတ္ပဲ အျပင္မွာပါ ေမာင္ႏွမအရင္းေတြလုိခ်စ္ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဒီေန႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚကုိ နားလည္မႈအျပည့္အ၀ ေပးခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံးကုိ ေက်းဇူး အထူးပါ လုိ႔ .........
ေနာက္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ရပ္တန္႔မေနေတာ့ဘူး ...... သြားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေျခလွမ္းတိုင္းဟာ ပုိမုိတက္ၾကြၿပီး အားမာန္အျပည့္ရွိေနရမယ္လုိ႔ ဒီေန႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၿပီ .....
အားေပးေဖးမလက္တြဲေခၚယူ ခြန္အားျဖစ္ေစမယ့္စကားေတြေျပာေပးခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံး ေက်းဇူးပါ ........ :)
ကုိယ္တိုင္စာေရးဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ စဥ္းစားလိုက္ မေရးျဖစ္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ကုိယ္တိုင္ေရးတစ္ပုဒ္ေတာ့ ေရးျဖစ္္လိုက္တယ္။ ၂၀၀၉-စက္တင္ဘာကေန ၂၀၁၀- ဇန္န၀ါရီလဆန္းအထိ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ဟုိးေအာက္ဆုံးထိေရာက္လုနီးနဲ႔ ရပ္တန္႔ေနခဲ့တာ ၅-လနီးပါး ၾကာသြားခဲ့တယ္။ အဲလုိရပ္တန္႔သြားခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တစ္ခုခုကုိ စဥ္းစားဖုိ႔ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ေႏွာင့္ေႏွးသြားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အခုစဥ္းစားမိလာတာက ဘယ္ေတာ့မွရပ္တန္႔မေနပဲ အၿမဲတမ္းတက္ၾကြလန္းဆန္းေနဖုိ႔ လုိအပ္တယ္ဆုိတာကုိ အေလးအနက္ စဥ္းစားမိလာတယ္။
ၿပီးေတာ့ ..... ကုိယ္တကယ္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္ရင္ဖြင့္သမွ်ကုိ ကုိယ့္ကုိနားလည္မႈအျပည့္နဲ႔ စာနာေပးႏိုင္တဲ့သူရွိဖုိ႔ လုိကုိလုိအပ္ပါတယ္။ အဲဒီသူဟာ ကုိယ္္ကလည္း သူ႔ကုိတကယ္ယုံၾကည္ရသလုိ ကုိယ့္ကုိလည္းစာနာနားလည္မႈအျပည့္အ၀ ေပးႏိုင္တဲ့စိတ္ဓါတ္ရွိသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဲလုိ ယုံၾကည္စာနာနားလည္ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ၅-ေယာက္ထက္မနည္းရွိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။
ဘ၀မွာ အဲလုိစာနာနားလည္ေပးႏိုင္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြရွိဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္ကလည္း အဲလုိစာနာနားလည္ေပးႏိုင္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္ ........ :)
အြန္လိုင္းမွာတင္မဟုတ္ပဲ အျပင္မွာပါ ေမာင္ႏွမအရင္းေတြလုိခ်စ္ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဒီေန႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚကုိ နားလည္မႈအျပည့္အ၀ ေပးခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံးကုိ ေက်းဇူး အထူးပါ လုိ႔ .........
ေနာက္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ရပ္တန္႔မေနေတာ့ဘူး ...... သြားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေျခလွမ္းတိုင္းဟာ ပုိမုိတက္ၾကြၿပီး အားမာန္အျပည့္ရွိေနရမယ္လုိ႔ ဒီေန႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၿပီ .....
အားေပးေဖးမလက္တြဲေခၚယူ ခြန္အားျဖစ္ေစမယ့္စကားေတြေျပာေပးခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံး ေက်းဇူးပါ ........ :)
No comments:
Post a Comment