ဒီေန႔ညေန ျပန္လာေတာ့ မေတြ႕ျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ျပန္ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ၁၉၉၆-ခုႏွစ္ရယ္ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္ အခ်ိန္ေတြရယ္ကို ျပန္သတိရလိုက္မိတယ္။
ညေနက ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလာရင္း တျခားဆိုင္ကယ္တစ္စီးက အသိမို႔လို႔ေခၚမယ့္ပုံစံနဲ႔ ေဘးနားကပ္လာတာနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္စီးဦးထုတ္ကမ်က္ႏွာပါ မွန္ကာဗာနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွန္းမသိတာနဲ႔ ေ႔႐ွကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ျပီးျပန္ေမာင္းေနလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီဆိုင္ကယ္က ေ႔႐ွနားေက်ာ္သြားျပီးမွ ေဘးနားျပန္ေရာက္လာျပီး ဆိုင္ကယ္ဦးထုတ္မွန္ကိုမတင္ရင္း 'ဟာ အစ္မ မ၀ိုင္း ကၽြန္ေတာ္ဗ်ာ အစ္မနဲ႔တူပါတယ္လို႔ ၾကည့္ေနတာ ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္ေနတာလဲ။ အစ္မအစ္ကုိေတြနဲ႔ေရာ ေတြ႕ျဖစ္လား'ဆိုျပီး ဟိုလူနဲ႔ေတြ႕လား ဟိုလူေရာ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ဆုိျပီး ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနရင္းနဲ႔ပဲ ေ႐ွးေခတ္ေဟာင္းေအာက္ေမ့ဖြယ္ေျပာလိုက္ၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၀၈ ၀န္းက်င္မွာတုန္းက ႐ုံးမွာဘာပဲစားစား သူတို႔ေတြနဲ႔အတူတူစားၾကရင္ လုရင္းစားရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္မ ပိန္တာ႐ိုးဘ၀ကေန နည္းနည္းလြန္ေျမာက္လာခဲ့ရတာကုိ မေမ့ဘူးေလ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ လမ္းေကြ႕မွာ အမွတ္မထင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆုံလိုပ္ေတာ့ ပထမေတာ့ မမွတ္မိၾကပဲ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ၾကတယ္။ ျပီးမွ ဒီမ်က္ႏွာကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသိေနတာေၾကာင့္ သူၾကည့္ကိုယ္ၾကည့္ ျပန္ၾကည့္ျပီး အသည္းအသန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရင္းပဲ ခရီးဆက္ခဲ့ရတယ္။ ဒီသူငယ္ခ်င္းကလည္း မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ သူနဲ႔ကၽြန္မက ရပ္ကြက္တစ္ခုတည္းအတူတူပဲ။ သူ႔မရီးက ညေနတိုင္းကၽြန္မတို႔ကုိ စာျပေပးေလ့႐ွိခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မက ၉-တန္း အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ၈-တန္းေပါ့။ ေနာက္ ကၽြန္မ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ၁၀-တန္းေရာက္လာေတာ့ သူ႕ကုိ စာျပန္ျပေပးျဖစ္တယ္။
ကၽြန္မေအာင္စာရင္းမထြက္ခင္မွာ အားလုံးက စာေမးပြဲေအာင္ဖို႔ဆုေတာင္းေပးၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကၽြန္မ ၁၀-တန္းစာေမးပြဲက်ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းသတဲ့ေလ။ 'ငါကေတာ့ သင္ျပီးသား က်က္ျပီးသားစာေတြကို ေနာက္ႏွစ္ဆိုတာမွာ ျပန္မက်က္ခ်င္လို႔ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ဖို႔ပဲလုပ္တာ နင္က ဘာကိစၥ ငါစာေမးပြဲက်ဖို႔ဆုေတာင္းရတာလဲ'ဆိုေတာ့ 'နင္စာေမးပြဲက်ရင္ ငါ့ကို စာသင္ေပးျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ငါစာမလုပ္လည္း နင္ေပးတဲ့ဒဏ္မခံရေတာ့ဘူး။ စာက်က္ခ်င္ရင္ေတာင္ နင့္ကုိစာေမးရင္း အတူတူေတာင္လာက်က္လို႔ရေသးတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ နင္စာေမးပဲြက်ပါေစလို႔ဆုေတာင္းတာ'တဲ့ေလ။ ကၽြန္မကလည္း 'ေအး နင္ အဲလိုဆုေတာင္းလို႔ကုိ ငါစာေမးပြဲ ေအာင္ဦးမွာ'လို႔ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း စာေမးပြဲေအာင္ခဲ့တယ္။ စာေမးပြဲေအာင္တဲ့ေန႔က ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ရတာကိုလည္း ေမ့လို႔မရပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္း ၂-ေယာက္ကုိအမွတ္မထင္ဆုံေတြ႕လိုက္တဲ့ခဏေလးကေန ဟုိးအရင္အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္သတိရသြားတယ္။
ညေနက ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလာရင္း တျခားဆိုင္ကယ္တစ္စီးက အသိမို႔လို႔ေခၚမယ့္ပုံစံနဲ႔ ေဘးနားကပ္လာတာနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္စီးဦးထုတ္ကမ်က္ႏွာပါ မွန္ကာဗာနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွန္းမသိတာနဲ႔ ေ႔႐ွကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ျပီးျပန္ေမာင္းေနလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီဆိုင္ကယ္က ေ႔႐ွနားေက်ာ္သြားျပီးမွ ေဘးနားျပန္ေရာက္လာျပီး ဆိုင္ကယ္ဦးထုတ္မွန္ကိုမတင္ရင္း 'ဟာ အစ္မ မ၀ိုင္း ကၽြန္ေတာ္ဗ်ာ အစ္မနဲ႔တူပါတယ္လို႔ ၾကည့္ေနတာ ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္ေနတာလဲ။ အစ္မအစ္ကုိေတြနဲ႔ေရာ ေတြ႕ျဖစ္လား'ဆိုျပီး ဟိုလူနဲ႔ေတြ႕လား ဟိုလူေရာ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ဆုိျပီး ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနရင္းနဲ႔ပဲ ေ႐ွးေခတ္ေဟာင္းေအာက္ေမ့ဖြယ္ေျပာလိုက္ၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၀၈ ၀န္းက်င္မွာတုန္းက ႐ုံးမွာဘာပဲစားစား သူတို႔ေတြနဲ႔အတူတူစားၾကရင္ လုရင္းစားရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္မ ပိန္တာ႐ိုးဘ၀ကေန နည္းနည္းလြန္ေျမာက္လာခဲ့ရတာကုိ မေမ့ဘူးေလ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ လမ္းေကြ႕မွာ အမွတ္မထင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆုံလိုပ္ေတာ့ ပထမေတာ့ မမွတ္မိၾကပဲ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ၾကတယ္။ ျပီးမွ ဒီမ်က္ႏွာကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသိေနတာေၾကာင့္ သူၾကည့္ကိုယ္ၾကည့္ ျပန္ၾကည့္ျပီး အသည္းအသန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရင္းပဲ ခရီးဆက္ခဲ့ရတယ္။ ဒီသူငယ္ခ်င္းကလည္း မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ သူနဲ႔ကၽြန္မက ရပ္ကြက္တစ္ခုတည္းအတူတူပဲ။ သူ႔မရီးက ညေနတိုင္းကၽြန္မတို႔ကုိ စာျပေပးေလ့႐ွိခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မက ၉-တန္း အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ၈-တန္းေပါ့။ ေနာက္ ကၽြန္မ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ၁၀-တန္းေရာက္လာေတာ့ သူ႕ကုိ စာျပန္ျပေပးျဖစ္တယ္။
ကၽြန္မေအာင္စာရင္းမထြက္ခင္မွာ အားလုံးက စာေမးပြဲေအာင္ဖို႔ဆုေတာင္းေပးၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကၽြန္မ ၁၀-တန္းစာေမးပြဲက်ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းသတဲ့ေလ။ 'ငါကေတာ့ သင္ျပီးသား က်က္ျပီးသားစာေတြကို ေနာက္ႏွစ္ဆိုတာမွာ ျပန္မက်က္ခ်င္လို႔ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ဖို႔ပဲလုပ္တာ နင္က ဘာကိစၥ ငါစာေမးပြဲက်ဖို႔ဆုေတာင္းရတာလဲ'ဆိုေတာ့ 'နင္စာေမးပြဲက်ရင္ ငါ့ကို စာသင္ေပးျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ငါစာမလုပ္လည္း နင္ေပးတဲ့ဒဏ္မခံရေတာ့ဘူး။ စာက်က္ခ်င္ရင္ေတာင္ နင့္ကုိစာေမးရင္း အတူတူေတာင္လာက်က္လို႔ရေသးတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ နင္စာေမးပဲြက်ပါေစလို႔ဆုေတာင္းတာ'တဲ့ေလ။ ကၽြန္မကလည္း 'ေအး နင္ အဲလိုဆုေတာင္းလို႔ကုိ ငါစာေမးပြဲ ေအာင္ဦးမွာ'လို႔ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း စာေမးပြဲေအာင္ခဲ့တယ္။ စာေမးပြဲေအာင္တဲ့ေန႔က ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ရတာကိုလည္း ေမ့လို႔မရပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္း ၂-ေယာက္ကုိအမွတ္မထင္ဆုံေတြ႕လိုက္တဲ့ခဏေလးကေန ဟုိးအရင္အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္သတိရသြားတယ္။
No comments:
Post a Comment