ဘယ္သူ ပုိခံစားရသလဲ ... ?

အရင္က ဆရာတစ္ေယာက္ေျပာခဲ့ဖူးတာကုိ ျပန္သတိရလာလုိ႔ပါ။

၂၀၀၆-ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္၀င္ခဲ့တဲ့ ပထမဦးဆုံး NGO ရဲ႕ Project (မႏၱေလးနဲ႔မူဆယ္) မွာ PM (Project Manager) အပါအ၀င္ Team member ၃၅ ေယာာက္ရွိခဲ့တယ္။ မႏၱေလးက ၂၀၊ မူဆယ္က ၁၅ေယာက္။ PM က Team တစ္ခုလုံးကုိ မိသားစုပုံစံနဲ႔ပဲ လုပ္ကိုင္ေနထိုင္တယ္။ ဆရာက ဗုဒၵဘာသာ၀င္ျဖစ္ေပမယ့္ တပည့္ေတြအားလုံးကုိ လက္ေဆာင္ေပးရင္ သက္ဆိုင္ရာဘာသာ၀င္အလိုက္ ဘာသာေရးစာအုပ္ေလးေတြကုိပဲ ေပးတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေပးမယ္ဆိုရင္ သမီးဆီမွာ မရွိေသးတဲ့ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္ကုိေျပာဆုိၿပီး ၀ယ္ၿပီးလက္ေဆာင္ေပးေလ့ရွိတယ္။

တပည့္ေတြကိုလည္း အၿမဲတမ္း ကုိယ့္သားသမီးလုိသေဘာထားၿပီး ေျပာဆုိဆုံးမေလ့ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မႏၱေလးteam မူဆယ္သြားေတာ့လည္း မူဆယ္Team က လုိေလေသးမရွိဧည့္၀တ္ေက်ၿပီးကူညီေပးတယ္။ PM ကလည္း သားသမီးေတြလုိသေဘာထားၿပီး စီမံကြက္ကဲေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္က ေမာင္ႏွမေတြလုိ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္။

မူဆယ္ Team မႏၱေလးလာေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မႏၱေလးကလူေတြက ရုံးဆင္းခ်ိန္ေရာက္ရင္ သူတုိ႔ကုိ မႏၱေလးၿမိဳ႕ထဲ သူတုိ႔မေရာက္ဖူး၊ မသြားဖူးေသးတဲ့ေနရာမွန္သမွ်လိုက္ပုိ႔ေပးၾကနဲ႔ တအားကုိ ခင္မင္သြားၾကတယ္။ မူဆယ္အဖြဲ႕ ျပန္မယ့္ေန႔မွာ PM နဲ႔ဆုံၿပီး Discuss လုပ္ၾကတယ္။ discussion လည္းၿပီးေရာ ဆရာက ထုံးစံအတိုင္း ဆုံးမစကားေတြေျပာတယ္။ အခုလုိ မိသားစုပုံစံနဲ႔ စည္းလုံးမႈရွိတာကုိ ၀မ္းသာေၾကာင္းေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အားလုံးကုိ ေမးခြန္းတစ္ခုေမးတယ္။ (ဆရာအက်င့္က ေမးခြန္းတစ္ခုကုိ အားလုံးေျဖေစတယ္။ မေျဖရင္ မေျဖေသးတဲ့လူကုိ အေျဖရတဲ့အထိေစာင့္ေပးတတ္တယ္။) အဲဒီေမးခြန္းကေတာ့ 'ထြက္သြားတဲ့သူနဲ႔ က်န္ေနခဲ့တဲ့သူ ဘယ္သူ ပုိခံစားရသလဲ'တဲ့။



တစ္ခ်ဳိ႕က ထြက္သြားသူ၊ တစ္ခ်ဳိ႕က က်န္ခဲ့တဲ့သူ ဆုိၿပီး အားလုံးေျဖၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပုိၿပီးခံစားတတ္သူသာ ပုိခံစားရတယ္လုိ႔ ေျဖလိုက္တယ္။ ဆရာကေျပာတယ္ ဟုတ္တယ္ … ကၽြန္ေတာ္ေျဖတာ မွန္တယ္တဲ့။ ဆရာကဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အဲလုိေျပာတာလဲလုိ႔ ထပ္ရွင္းျပခိုင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာ့ကုိရွင္းျပလိုက္တယ္။

ကဲ …. သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရာ ဘယ္လုိထင္လဲ ….. ?