ထာ၀စဥ္လန္းဆန္းရမယ့္ ပန္းကေလးျဖစ္ေစခ်င္

( ၁ )

‘ေတာက္’

က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာေသာ ေတာက္ေခါက္သံခပ္ျပင္းျပင္းေၾကာင့္ မီးပူတိုက္ေနရာမွ ၀င့္၀ါႏြယ္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ မ်က္ႏွာသုန္သုန္မႈန္မႈန္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းဆူၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ေနဟန္တူေသာ ညီမ၀မ္းကြဲ ငု၀ါခင္ကုိ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ညီမေလလးတစ္ခုခုကုိ အလုိမက်ျဖစ္လာၿပီးမွ စိတ္ထဲမွသိလိုက္သည္။

‘ညီမေလး ငု၀ါ ဘာျဖစ္လာတာလဲ။ ဘာကုိ မေက်မနပ္ျဖစ္လာတာလဲ ညီမေလးရယ္’

‘ဘာျဖစ္လာရမလဲမမရဲ႕၊ အခုေက်ာင္းကျပန္လာေတာ့ လမ္းထိပ္မွာဘယ္ကေကာင္ေတြလဲမသိဘူး ညီမေလးကုိ အမီနာျပန္လာၿပီလားတဲ့’

‘ဟင္ … အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ။ စိတ္ဆုိးစရာလား ညီမေလးနာမည္က အမီနာမွမဟုတ္တာ။ ႐ွဖီယာပဲ ႐ွဖီီယာကုိ အမီနာလုိ႔ မွားေခၚတာေနမွာေပါ့’

‘ညီီမေလးမွ သူတုိ႔နဲ႔မသိတာ။ ညီမေလးကုိေခၚပါ့မလား။ သက္သက္ရန္စတာပဲ’‘ဒါျဖင့္လဲ အျခားတစ္ေယာက္ကုိ ႏႈတ္ဆက္တာေနမွာပါ။’

‘ဟာ … မမကလဲ ဘယ္ကလာ တျခားတစ္ေယာက္ကုိ ႏႈတ္ဆက္ရမွာလဲ။ လမ္းေပၚမွာ ညီမေလးနဲ႔ ေကသီပဲ႐ွိတာ။ ေကသီကေတာင္ နင္္ကအမီီနာလားဆုိၿပီး ရီလိုက္ေသးတယ္။ ငါသိတာေတာ့ အမီနာဆုိတာ ႐ုပ္႐ွင္ထဲမွာ ထမင္းဟင္းခ်က္တဲ့ အိမ္ေဖာ္မႀကီးပဲတ့ဲ။ သူတုိ႔ ဘာအဓိပၸါယ္နဲ႔ေျပာတာလဲ ညီမေလးသိတယ္။’

‘ကဲ … ႐ွင္းပါဦးညီမေလးရ’‘ေနဦး၊ ၿပီးမွေျပာျပမယ္။ အိမ္ေ႔႐ွမွာ ေကသီေစာင့္ေနလုိ႔ စာအုပ္သြားယူေပးလိုက္ဦးမယ္.’

ငု၀ါခင္ထြက္ၿပီးမွ ႏြယ္ျပန္ေတြးေနမိသည္။ ႏြယ္ႏွင့္ငု၀ါသည္ ညီအစ္မ၀မ္းကြဲေတာ္စပ္သည္။ ႏြယ့္ေမေမႏွင့္ ငု၀ါတုိ႔ရဲ႕ပါပါသည္ ေမာင္ႏွမ၊ ငု၀ါေလးႏွစ္သမီးမွာ ငု၀ါတုိ႔ရဲ႕ပါပါ အလႅာဟ္အ႐ွင္ျမတ္အမိန္႔ေတာ္ခံယူသြားၿပီးေနာက္ ငု၀ါေမေမ ေဒၚျမတ္မြန္သည္ သူ၏ဇာတိနယ္ၿမိိဳ႕ေလး႐ွိ မိဘမ်ားႏွင့္ေနထိုင္ရန္ မႏၱေလးၿမဳိ႕မွျပန္လည္ေ႔႐ႊေျပာင္းသြားခဲ့သည္။ ငု၀ါတုိိ႔ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္လည္း လိုက္ပါသြားခဲ့ရသည္ေပါ့။ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္အနက္ ငု၀ါသည္အႀကီးဆုံးျဖစ္သည္။ အဖုိးအဖြားေတြက ေျမးဦးဆုိၿပီးအခ်စ္သည္းကာ အလုိလိုက္ထားသည္။ အငယ္ေတြအေပၚမွာလည္း သူမကပင္ ဗုိလ္က်ဆုိးႏြဲ႕ေနသည္။ အငယ္ေတြပင္ မိခင္မ်က္ႏွာညွိဳးေနလွ်င္ သိနားလည္ၾကသည္။ ငု၀ါကေတာ့ ဘာမွမသိ၊ နားလည္မႈလည္းမ႐ွိ။

အငယ္ႏွစ္ေယာက္က ရပ္ကြက္ထဲတြင္လည္း ရပ္ေရးရြာေရးကိစၥ၊ လူမႈေရးကိစၥေတြကုိ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ ဘာသာေရးဆုိရင္လည္း ထူးခၽြန္ၾကသည္။ ငု၀ါကေတာ့သည္လုိမဟုတ္။ သူမက ဘာမွစိတ္၀င္စားမႈမ႐ွိ။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြႏွင့္ စတုိးဆိုင္တကာသြားၿပီး ပစၥည္းမ်ဳိးစုံေလွ်ာက္၀ယ္လိုက္၊ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္လိုက္၊ ၀ိုင္းဖြဲ႕ၿပီးရယ္စရာဟာသေတြေျပာလိုက္ႏွင့္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနေတာ့သည္။ ဘာသာေရးဆုိလည္း စိတ္မ၀င္စား၊ မိခင္က ဘယ္ေလာက္ပဲ သြန္သင္ပဲ့ျပင္ေပမယ့္ ျပန္မေျပာနားမေထာင္ႏွင့္။ အခုဆုိရင္ တကၠသုိလ္ပထမႏွစ္ကုိပင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ပထမႏွစ္ကုိ မႏၱေလးတကၠသုိလ္တြင္ တက္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏြယ္တုိ႔အိမ္မွေန၍ေက်ာင္းတက္ရန္ ႏြယ့္ေမေမကေခၚထား၍ အိမ္မွာပဲေနသည္။ ငု၀ါမိခင္ကလည္း ငု၀ါကုိ သမီးလိမၼာေလးျဖစ္ရန္မွအစ အျခားဘက္စုံေတာ္တဲ့အမ်ဳိးေကာင္းသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေစရန္ အစစအရာရာသြန္သင္ေပးပါလုိ႔ ထပ္တလဲလဲမွာသြားသည္ေလ။ ႏြယ္ကလည္း တစ္ဦးတည္းေသာသမီးမိို႔ ငု၀ါကုိ ညီီမအရင္းကဲ့သုိ႔ခ်စ္ကာ သြန္သင္လမ္းညႊန္မႈေပးသည္။ ငု၀ါကလည္း ႏြယ္ေျပာလွ်င္ အတန္အသင့္လိုက္နာမႈ႐ွိသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေတာ့ သြန္သင္ပဲ့ျပင္လုိ႔ရမွာပဲလုိ႔ ႏြယ္မွတ္ယူထားမိသည္။‘သိလား မမႏြယ္’

ငု၀ါအသံေၾကာင့္ ႏြယ္အေတြးစတုိ႔ လြင့္ေပ်ာက္သြားေလသည္။

‘ဘာကုိသိရမွာလဲ ညီမေလးရဲ႕။ ကဲ … ညီမေလးေျပာမယ့္အေၾကာင္း ဆက္ေျပာပါဦး’

‘အဲဒါေျပာမလုိိ႔ မမႏြယ္ရဲ႕။ သူတုိ႔က ညီမေလးကုိ အမီနာျပန္လာၿပီလားလု႔ိေျပာတာဟာ ကုလားမျပန္လာၿပီလားလုိ႔ေျပာတာပဲ မမရဲ႕’

‘ဘာဆိုင္လုိ႔လဲ’

‘ဆိုင္တာေပါ့။ သူတုိ႔ေတြက ခါလစ္၊ မဟ္မူးဒ္၊ အာမီနာဆုိရင္ ကုလားလုိ႔မွတ္ထားၾကတာ။ ကုလားလူမ်ဳိးဆုိရင္ ဒီနာမည္ေတြကုိပဲသုံးေနတာ ၾကည့္ပါလား’

‘ထားပါေတာ့ … ညီမေလးကေရာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ကုလားလုိ႔သတ္မွတ္ထားလား။ ကုလားလူမ်ဳိးဆုိတာ ႐ွိလုိ႔လား’

‘ကုလားလူမ်ဳိးဆုိတာ႐ွိ မ႐ွိ ညီမေလးမသိဘူး။ အရင္တုန္းကေတာ့ ညီမေလလးကုိ ကုလားမုိ႔ေခၚလည္း ညီမေလလးဘယ္လုိမွမေနခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခု ညီမေလးသိိလာၿပီ။ ညီမေလးကေတာ့ ကုလားမဟုတ္ဘူး။ ညီမေလးတုိ႔ ဘုိးေဘးဘီဘင္ေတြလက္ထက္ကတည္းက ျမန္မာ့ေျမမွာေမြး ျမန္မာ့ေရေသာက္ၿပီး တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔လက္တြဲလုိ႔ ဥမကြဲသိုက္မပ်က္နဲ႔ လက္တြဲေနထိုင္လာခဲ့ၾကတဲ့ အစၥလာမ္သာသနာ၀င္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြပဲဟာ’

‘အံမယ္ … ငါ့ညီမေလးက ဒါေတြကုိ ဘယ္လုိလုပ္သိလာခဲ့တာလဲ’

‘ဟုတ္တယ္ … အရင္တုန္းက ေမေမတုိ႔ေျပာေတာ့ ညီမေလးစိတ္၀င္စားမႈမ႐ွိခဲ့ဘူး။ အခု မႏၱေလးမလာခင္ ၂-ရက္ေလာက္က အငယ္ေကာင္ဖြင့္ေနတဲ့အေခြထဲက တစ္စြန္းတစ္စၾကားလိုက္တာ။ ဒါေတာင္ တစ္စြန္းတစ္စပဲၾကားလိုက္လုိ႔သိၿပီး ျပန္ေျပာႏိုင္္တာေလ။ ဒီထက္အမ်ားႀကီးသိဖုိ႔လုိေနေသးတယ္လုိ႔ ညီမေလးခံစားလိုက္ရတယ္။ လူတုိင္းဟာ ကုိယ္ဘာလဲဆုိတာေတာ့ သိသင့္တယ္ေလ။ ကုိယ့္ကုိယ္တိုင္ေတာင္မွ မသိရင္ေတာ့ သူမ်ားမသိတာ ဘာဆန္းေတာ့မွာလဲ။ ညီမေလးတုိ႔ကုိ လူငယ္ေတြအတြက္ ပုိအေရးႀကီးတယ္။ လူငယ္ေတြက အနာဂတ္မွာ လမ္းျပေပးမယ့္ အလင္းေရာင္ေတြပဲေလ။’

ငု၀ါသည္ ဘာမွ နားလည္မႈရွိလိမ့္မည္မဟုတ္လုိ႔ ႏြယ္ထင္ထားသည္။ အခုေတာ့ ညီမေလးမွာ ႏြယ္ထင္သေလာက္မဆုိးပါ။ သိိနားလည္စိတ္ကေလး႐ွိေနၿပီပဲ။ ႏြယ္၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိတာအမွန္ပါပဲ။‘မမ … ငု၀ါေလ စာအုပ္စာေပေတြအမ်ားႀကီးဖတ္သင့္တယ္လုိ႔ထင္တယ္။ အဲဒါ ငု၀ါဖတ္သင့္တဲ့စာအုပ္တြကုိ မမ႐ွာေပးေနာ္။ ငု၀ါအခ်ိန္ယူၿပီးဖတ္မယ္။ အခုေတာ့ က်ဴ႐ွင္သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္။’

‘ေအးပါ … မမ႐ွာေပးပါ့မယ္’

ထြက္သြားေသာ ညီီမေလးငု၀ါကုိိၾကည့္ရင္း ႏြယ္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲၿပံဳးလိုက္မိေတာ့သည္။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

( ၂ )

သည္ေန႔ ႏြယ္ အလုပ္အားရက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆးအနားယူရင္း စာဖတ္ေနခဲ့သည္။ ငု၀ါလည္းအနားသုိ႔ေရာက္လာၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ယူကာ စာဖတ္ေနသည္။ အတန္ၾကာမွ …

‘မမႏြယ္ … ညီမေလးေမးစရာ႐ွိလုိ႔’

‘ေမးေလ ညီမေလး … ဘာေမးမလုိ႔လဲ’

‘ညီမေလး ေက်ာင္းတက္ေနရေပမယ့္ ညီမေလးသူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ မြတ္စလင္မ္တစ္ေယာက္မွမ႐ိဘူး။ မြတ္စလင္မ္အခ်င္းခ်င္းလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မသိၾကေသးဘူး။ ေက်ာင္းတက္ၾကတဲ့ မြတ္စလင္မ္ေတြနည္းလုိ႔လားဟင္’

‘မြတ္စလင္မ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြမနည္းပါဘူး။ ညီမေလးက နယ္ကလာခဲ့ရတဲ့သူဆုိေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚက သူငယ္ခ်င္းမေတြ႕ေသးလုိ႔။ နယ္ကက်ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မသိၾကေသးလုိ႔ပါ။ ညီမေလးတုိ႔ၿမိဳ႕ကမြတ္စလင္မ္ေတြလည္း ေက်ာင္းလာတက္ၾကတာပဲ။ ညီမေလးက မသိလုိ႔ျဖစ္မွာပါ ၿပီးေတာ့ ….’

‘ဟုတ္လား … ညီမေလးေလ အရင္တုန္းကအခ်ိန္ေတြကုိ ႏွေျမာမိတယ္’

‘ေၾသာ္ …. မမေျပာတာမဆုံးေသးဘူး။ နားေထာင္ဦးေလ’

‘အင္းပါ မမရဲ႕။ ေျပာ …. ေျပာ’

‘အခု ညီမေလးတက္ေနတဲ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ မြတ္စလင္မ္စင္တာ႐ွိတယ္’

‘မြတ္စလင္မ္စင္တာ ! ဟုတ္လား ’

‘အင္း …. တကၠသုိလ္မြတ္စလင္မ္အသင္း၊ တကၠသုိလ္မ်ား မႏၱေလးတဲ့’

‘တကၠသုိလ္မ်ားဆုိေတာ့ တကၠသုိလ္ေပါင္းစုံေပါ့၊ ညီမေလးျဖင့္ ေက်ာင္းမွာ မၾကားဖူးပါဘူး’

‘ညီမေလးတုိ႔လုိ နယ္ကေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ပထမႏွစ္စတက္တဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မသိၾကေသးတာပါ။ အစပိုင္းေတာ့ ဒီလုိပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့သိသြားၾကတယ္ေလ။ ၇၃လမ္း၊ ၃၈x၃၉လမ္းၾကား’

‘ေၾသာ္ … သိၿပီ။ အဲဒီေနရာမွာ တိုက္ခန္းေတြရွိတယ္ေလ။ စတုိးဆိုင္ေတြ တန္းစီေနတာပဲ’

‘ဟုတ္တယ္။ အဲဒီတိုက္ခန္းေတြက မြတ္စလင္မ္စင္တာပိုင္ အေဆာက္အဦးႀကီးေပါ့။ တိုက္ရဲ႕ေနာက္မွာ ၿခံ၀န္းအက်ယ္ႀကီး႐ွိတယ္။ တိုက္ခန္းေတြရဲ႕အလယ္ေလာက္ တံခါးေပါက္ႀကီးအေပၚတည့္တည့္သုံးထပ္မွာ တကၠသုိလ္မြတ္စလင္မ္ရိပ္သာ တကၠသုိလ္မ်ား မႏၱေလးဆုိတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးတပ္ထားတယ္’

‘စင္တာဆုိင္းဘုတ္ေတာ့ သတိမထားမိေသးဘူး။ စတုိးဆိုင္ ဆုိင္္းဘုတ္ေတြအားလုံးကုိေတာ့ မွတ္မိတယ္’

‘ဒါဆုိိ စတိုးဆိုင္ေတြထဲလည္း၀င္ဖူးတယ္ဆုိပါေတာ့’

‘အဟဲ … ဒါကေတာ့မမရယ္။ အက်င့္က နည္းနည္းေလးက်န္ေနေသးလုိ႔ပါ။ အခု သိပ္မ၀င္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီစင္တာအေၾကာင္းေျပာပါဦး

‘စင္တာက ႏွစ္စဥ္ေမာင္မယ္သစ္လြင္ႀကိိဳဆုိပြဲလုပ္ၿပီး ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအသစ္ေတြကုိ အသင္း၀င္အျဖစ္လက္ခံတယ္ေလ။ ေလ့လာေရးခရီးထြက္တယ္။ ဒီလုိလုပ္ေပးျခင္းေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းသိသြားၾကၿပီး တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပုိမုိရင္းႏွီးခင္မင္မႈေတြရလာၾကတယ္ေလ’

‘ဒါဆုိရင္ ေပ်ာ္စရာႀကီးေပါ့ေနာ္’

‘အင္းေပါ့ … ၿပီးေတာ့ အသင္းရိပ္သာမွာ နယ္ကေက်ာင္းလာတက္္တဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြအတြက္လည္း အေဆာင္ထားေပးတယ္။ စာၾကည့္တိုက္လဲ႐ွိတယ္။ ရမသြာန္လဆုိရင္လည္း မႏၱေလးၿမိဳ႕ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ လြယ္လြယ္ကူကူ႐ုိဇာဥပုသ္ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ေစဖုိ႔လည္း စီစဥ္ေပးတယ္ေလ။ အသင္းသူအသင္းသားေတြစုေပါင္းၿပီး ၀ိုင္း၀န္းခ်က္ျပဳ္ၾကတာ။ ေမာရေကာင္းမွန္းမသိဘူး။ စဟ္ရီအတြက္ အေဆာင္ေတြကုိ လုိက္ပုိ႔ေပးၾကတယ္။ လူခြဲၿပီးလိုက္ပုိ႔ၾကတာေပါ့။ မေမာမပန္းၾကတဲ့အျပင္ အရမ္းကုိေပ်ာ္ၾကတယ္ ညီမေလးရဲ႕’

‘ညီမေလးစိတ္၀င္စားတယ္’

‘အခုဆုိရင္လည္း စင္တာပတ္ပတ္လည္ကုိ အုတ္တံတိုင္းလည္းကာၿပီးၿပီ။ ၀င္းႀကီးတစ္ခုလုံးကုိလဲ အုတ္ေတြခင္းၿပီးသြားၿပီ။ စင္တာက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ပိုမုိတုိးတက္မႈေတြ႐ွိလာတယ္။ ညီမေလးစိတ္၀င္စားရင္ စင္တာကုိသြားၿပီး အရင္ေလ့လာၾကည့္ေပါ့’

‘ညီမေလးမွာ အသိမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမွ မရွိတာ’

‘သိသိ မသိသိ၊ သူငယ္ခ်င္း႐ွိ႐ွိ မ႐ွိ႐ွိ စင္တာက အားလုံးကုိိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ႔ ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆုိေနတာပါ ညီမေလးရယ္’

‘ေလ့လာၿပီးရင္ စင္တာရဲ႕တုိးတက္ရာတုိးတက္ေရးအတြက္ ညီီမေလးလည္း တတ္အားသေ႔႐ြ ၀ိုင္း၀န္းကူညီေဆာင္႐ြက္မယ္။ လုပ္သင့္လား မမ’

‘လုပ္သင့္တာေပါ့ ညီမေလးရယ္’

‘ဒါဆုိရင္လည္းၿပီးေရာ ညီမေလး အခုပဲသြားေတာ့မယ္’

‘အခုကုိ သြားေတာ့မယ္ေပါ့’

‘စတာပါ။ ေနာက္ရက္မွသြားမွာ’

‘ဟုတ္ပါၿပီ ညီမေလးရယ္’

ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး အၿပံဳးပန္းကုိယ္စီပန္ဆင္မိၾကသည္။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

( ၃ )

ငု၀ါစာၾကည့္ၿပီးလုိ႔ အိမ္ေ႔႐ွထြက္လာစဥ္မွာပဲ အိမ္ေ႔႐ွခန္းထဲမွာ စကားေျပာသံမ်ားၾကားရ၍ နားစြင့္ေနမိသည္။ မမႏြယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိတာသိလိုက္သည္။ သူမ ၾကားလိုက္တာ သင္တန္းလုိ႔ပါသည္။ မမႏြယ္ ဘာသင္တန္းတက္မလုိ႔ပါလိမ့္။ မမႏြယ္အားတဲ့အခ်ိန္မွပဲေမးၾကည့္ေတာ့မည္။ ခဏၾကာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္သြားလုိ႔ မမႏြယ္အခန္းထဲ၀င္လာခ်ိန္မွာပဲ ေမးၾကည့္မိသည္ေပါ့။

‘မမႏြယ္ ခုနက မမတုိ႔ဘာေျပာေနၾကတာလဲ။ သင္တန္းလုိ႔ၾကားလိုက္တယ္။ ဘာသင္တန္းတက္မလုိ႔လဲဟင္’

‘ေဒါက္တာေက်ာ္ၿငိမ္းခန္းမမွာဖြင့္မယ့္ ေႏြရာသီအစၥလာမ္ဗဟုသုတပညာေပးအစီအစဥ္ေလ။ ေႏြရာသီမွာဖြင့္တာ။ အဲဒါတက္ၾကမလုိိ႔။ ႏွစ္တုိင္းတက္ၾကတယ္ေလ။ ဒီႏွစ္လည္းတက္ၾကမွာ။ ညီမေလးလည္းစိတ္၀င္စားရင္တက္ပါလား’

‘ဘယ္ႏွစ္လတက္ရတာလဲ။ ဘာေတြသင္လဲ။ ဘာသာေရးေတြပဲသင္တာလား’

‘သင္တန္းကရက္ပိုင္းပဲတက္ရတာ အလြန္ဆုံးမွ(၁၀)ရက္ (၁၂)ရက္ပဲေပါ့။ ဘာသာေရးလည္းသင္တယ္။ အျခားဗဟုသုတရမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြလည္းပါတာပဲ။ အစၥလာမ့္အေျခခံမ႑ိဳင္မ်ား၊ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ႏွင့္ ဟဒီးသ္ေတာ္မ်ားေလ့လာျခင္း၊ တမန္ေတာ္ျမတ္ မုဟမၼဒ္သခင္၊ တမန္ေတာ္ျမတ္မ်ား၊ ေသာင္ဟီးဒ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာအစၥလာမ္၊ အစၥလာမ့္အေတြးအေခၚမ်ား၊ အစၥလာမ္ႏွင့္၀တ္စားဆင္ယင္မႈ၊ အစၥလာမ္ႏွင့္အစားအစာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ အစၥလာမ္သာသနာ၊ အစၥလာမ္ႏွင့္အမ်ဳိးသမီး၊ ကမၻာ့မြတ္စလင္မ္ေရးရာ သိမွတ္ဖြယ္ရာ၊ ကမၻာ့ဘာသာတရားမ်ားခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီီးမႈ၊ မိခင္မြန္မ်ား၊ ျမန္မာမႈျပဳအစၥလာမ့္စာေပ၊ အစၥလာမ္ႏွင့္တရားမွ်တမႈ၊ အစၥလာမ့္ဖိတ္ေခၚျဖန္႔ခ်ိမႈ၊ အစၥလာမ့္က်င့္ထုံး(႐ွရီအသ္)၊ အစၥလာမ့္အေတြးအေခၚ၊ အစၥလာမ္ႏွင့္ေလာက၊ က်န္းမာသန္႔႐ွင္းမႈ(သြဟာရသ္) အဲဒီေခါင္းစဥ္ေတြသင္ရတယ္။ ဆြလာသ္၀တ္ျပဳမႈနဲ႔မိုင္ယသ္(စ်ာပန)ကိစၥကုိ စာေတြ႕ေရာလက္ေတြ႕ပါသင္ၾကားေပးတယ္။ CARE Myanmar, YMCA, World Vision တုိ႔ဆုိတာၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းေတြကလည္းလာၾကတယ္။’

‘ေႏြရာသီမွာပဲ သင္တန္းကဖြင့္တာေပါ့ဟုတ္လား။ တက္တဲ့သူေတြက ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြပဲလား’

‘သင္တန္းကေတာ့ ေႏြရာသီမွဖြင့္တာ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြလည္းတက္ၾကတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြ၊ အိမ္႐ွင္မေတြလည္းတက္ၾကတယ္။ အဖြဲ႕ေတြခြဲၿပီး အဖြဲ႕လိုက္ယွဥ္ၿပိိဳင္ရတယ္။ တစ္ဦးခ်င္းစီကုိလည္း အမွတ္ေပးၿပီး ထူးခၽြန္တဲ့သူေတြကုိလည္းဆုေပးတယ္။ ဆရာေတြက ရန္ကုန္ကဆရာေတြရယ္၊ မႏၱေလးကဆရာေတြရယ္ လာသင္ေပးတယ္ေလ’

‘ဒီသင္တန္းေတြက ညီမေလးတုိ႔လုိ လူငယ္ေတြအတြက္ အရမ္းကုိအက်ဳိး႐ွိမယ့္အစီအစဥ္ပဲေနာ္’

‘ဟုတ္တယ္ ညီမေလးရဲ႕’

‘ဒါဆုိေက်ာင္းပိတ္ရင္ ညီမေလးအိမ္မျပန္ေသးဘူး။ ေမာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကုိလည္း လွမ္းေခၚၿပီး သင္တန္းတက္ခိုင္းမယ္။ ညီမေလးလည္းသင္တန္းတက္မယ္။ မမလည္းတက္၊ ညီမေလးကေတာ့ မမတုိိ႔အဖြဲ႕ကုိ ႏိုင္ေအာင္ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ဆုေတြယူပစ္လိုက္မယ္သိလား။ အဲဒီေတာ့မွ မမငုိမေနနဲ႔’

‘ေအးေပါ့ … ေစာင့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ေနာ္ ….. ’

‘ညီမေလး ဒီလုိစိတ္၀င္စားလာတာကုိ ေမေမတုိ႔သိရင္ အရမ္းကုိ၀မ္းသာမွာပဲ’

‘ဟုတ္တယ္ ပါပါနဲ႔ေမေမသိရင္လည္း အရမ္း၀မ္းသာမွာ။ ေဒၚေလးမြန္လဲ၀မ္းသာမွာပဲ’

‘ညီမေလးစဥ္းစားမိရင္ အရင္အခ်ိန္ေတြကုိ အရမ္းကုိႏွေမ်ာမိတာတကယ္ပါ။ ေနာက္ဆုိ ညီမေလးက အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာနဲ႔ တုိင္းျပည္ကုိ အက်ဳိးျပဳမယ့္ သမီးေကာင္းရတနာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္’

ႏြယ္ေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၀မ္းသာေပ်ာ္႐ႊင္ေနမိသည္။ ရင္ထဲမွစကားမ်ားကေတာ့ ……..

‘ေၾသာ္ …. ညီမေလးငု၀ါရယ္ … မမကေလ ညီမေလးကုိ ရာသီအလိုက္ပြင့္တဲ့ပန္းကေလးမဟုတ္ပဲ ထာ၀စဥ္ လန္းဆန္းေနမယ့္ပန္းကေလးျဖစ္ေစခ်င္တာပါ။ ပန္းကေလးကုိ ထာ၀စဥ္လန္းဆန္းေနေစခ်င္သူပါ ညီမေလးရယ္ …………….’

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x