သူႏွင့္ကၽြန္မ ဆုံခဲ့ၾကပုံက သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းလွပါဘူး။ အျခားသူေတြလုိပဲ တကၠသုိလ္တက္ရင္းဆုံခဲ့ၾကတာပါ။ တကၠသုိလ္ဘယ္ႏွစ္ကတည္းက အတူတူတက္ခဲ့ၾကသူေတြမွန္းေတာ့ ကၽြန္မ မသိခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မသူ႔ကုိ သတိထားမိခဲ့တာက တကၠသုိလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေရာက္မွပါ။ ကၽြန္မနဲ႔ စာသင္ခန္းတူေနတာရယ္ ေက်ာင္းကင္တင္းမွာ ခဏခဏဆုံေနတာရယ္ေၾကာင့္ မွတ္မိေနခဲ့တာ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မ်က္မွန္းတန္းမိေနၾကေပမယ့္ ေက်ာင္းသာၿပီးသြားတယ္ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မခင္မင္ခဲ့ၾကပါဘူး။
ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာ ကၽြန္မလည္း လုပ္ငန္းခြင္၀င္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔နဲ႔လုပ္ငန္းတူ ကုမၸဏီတစ္ခုက ကုန္ပစၥည္းမိတ္ဆက္ပြဲတစ္ခုလုပ္တယ္။ အဲဒီမိတ္ဆက္ပြဲကုိ ကၽြန္မရဲ႕ MD ကုိယ္စား ကၽြန္မသြားတက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီပြဲမွာ သူနဲ႔ျပန္ဆုံၾကတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ စားပြဲတစ္ခုတည္းမွာ အတူတူလာဆုံျဖစ္ၾကတယ္ေလ။ ကၽြန္မလည္း ျမင္ျမင္ခ်င္းသူ႔ကုိ မွတ္မိလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အရင္ကတည္းက မခင္မင္ခဲ့တာရယ္၊ သူလည္း မမွတ္မိေလာက္ဘူးရယ္လုိ႔ယူဆၿပီး မသိသလုိပဲေနလိုက္တယ္။
ခဏေနေတာ့ သူကလာၿပီး မိတ္ဆက္တယ္။ ကၽြန္မကုိ မွတ္မိတယ္၊ တကၠသုိလ္တုန္းက တစ္ႏွစ္တည္းအတူတူတက္လာခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပထမႏွစ္စတက္ကတည္းက ကၽြန္မကုိ သိခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႔ကုိေရာမွတ္မိလားဆုိၿပီးေပါ့။ ကၽြန္မကလည္း မွတ္မိေၾကာင္း အလုပ္ကိစၥေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကရင္းနဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားခဲ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မၾကာခဏ ေတြ႕ဆုံျဖစ္လာၾကတယ္။ ေက်ာင္းတက္တဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ မခင္မင္ခဲ့ၾကပဲနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ေရာက္မွ ခင္မင္လာခဲ့ၾကတာကုိ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုံတိုင္းေျပာၿပီးရီမိၾကတယ္။ ေနာက္ သူႏိုင္ငံျခားသြားဖုိ႔ျပင္ဆင္ႀကိဳးစားေနေၾကာင္းလည္း သိရတယ္။ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ၾကာၿပီးေနာက္ေတာ့ သူႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့မွာျဖစ္လုိ႔ ဟုိမွာ သူဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရဦးမလဲမသိတာေၾကာင့္ဆုိၿပီး ကၽြန္မကုိ လာႏႈတ္ဆက္သြားတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ သူေမးလ္ပုိ႔လာတဲ့အခါ ကၽြန္မလည္း ေမးလ္ရီပလိုင္း ျပန္ရင္း စေနာက္ရင္း ပုိမုိရင္းႏွီးလာခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာၿပီး သူျမန္မာျပည္ကုိ ခဏျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ျပန္ဆုံျဖစ္ၾကတယ္။ သူ႔လုပ္ငန္းေတြအေၾကာင္း ကၽြန္မလုပ္ငန္းခြင္အေၾကာင္း အသီးသီးေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူ ဟုိမွာေနရတာ အထီးက်န္တဲ့အေၾကာင္း၊ တစ္ခါတစ္ခါ မေနခ်င္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္းေပါ့။ ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မလုပ္ငန္းခြင္အေၾကာင္း၊ ဘ၀တုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ ဘယ္လုိႀကိဳးစားမွရႏိုင္မယ့္အေၾကာင္းေတြ ေျပာဆုိျဖစ္ၾကတာေပါ့။
ကၽြန္မနဲ႔စကားေျပာရတာ သူအားတက္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆုိ သူစိတ္ညစ္တာရွိရင္ ရင္ဖြင့္မယ့္အၾကာင္း ေတြ ေပါ့။ ဘယ္သူနဲ႔မွ အြန္လိုင္းမွာ စကားမေျပာမျဖစ္တဲ့ကၽြန္မ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ အင္တာနက္သုံးရင္း အြန္လိုင္းမွာ အၿမဲလုိလုိ သူနဲ႔ စကားေတြေျပာျဖစ္လာေတာ့တယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပုိမုိခင္မင္ရင္းႏွီးလာခဲ့ၿပီး သူရင္ဖြင့္ေျပာလာသမွ်ကုိ ကၽြန္မ အားေပးေဖးမေပးခဲ့တယ္။ သူ႔အေပၚမွာလည္း သံေယာဇဥ္တြယ္လာမိတယ္။
ေနာက္ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ၾကာတဲ့အခါ သူျမန္မာျပည္ကုိ ခဏျပန္လာတယ္။ ကၽြန္မကုိလာေတြ႕တယ္။ ကၽြန္မ အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေၾကာင္း၊ ကၽြန္မနဲ႔ စကားေျပာရတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ သူစိတ္ညစ္ စိတ္ဓါတ္က်တာေတြ ေပ်ာက္သြားတတ္ေၾကာင္း၊ သူနဲ႔ သက္ရြယ္တူျဖစ္ေပမယ့္ ရင့္က်က္မႈ သူ႔ထက္ပုိေၾကာင္းေတြေျပာျပတယ္။ သူ ျမန္မာျပည္မွာ ၂-လနီးပါးေနတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ကၽြန္မတုိ႔အဆက္အသြယ္မျပတ္ခဲ့ၾကဘူး။ သူ ႏိုင္ငံျခားကုိမျပန္ခင္တစ္ရက္မွာ ကၽြန္မတုိ႔ေန႔လည္စာအတူသြားစားျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သူကၽြန္မကုိ ပ႐ုိပုိ႔စ္လုပ္တယ္။ ကၽြန္မလည္း သူ႔ကုိ သံေယာဇဥ္ေတာ့ရွိေၾကာင္း သူ႔ရဲ႕ပ႐ုိပုိ႔စ္လုပ္တာကုိေတာ့ ကၽြန္မ မတုန္႔ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ သာမန္ထက္ခင္မင္မႈမပုိႏိုင္ေၾကာင္းေျပာခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ ကၽြန္မ စဥ္းစားေပးဖုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္။
သူျပန္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္းလည္း အင္တာနက္မွာပဲဆုံျဖစ္ၾကရင္း အရင္လုိပဲ ခင္မင္မႈမပ်က္ရွိၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ရင္ဖြင့္လာသမွ်ေသာကေတြကုိေတာ့ ကၽြန္မ ဆက္ၿပီးေျဖသိမ့္ေပးၿမဲပါပဲ။ သူကလည္း ရင္ဖြင့္ၿမဲဖြင့္ရင္း ကၽြန္မကုိလည္း ခဏခဏ ပ႐ုိပုိ႔စ္လုပ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူစိတ္ေလေနေၾကာင္း လူမ်ဳိးဘာသာမတူတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသူတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲေနေၾကာင္း၊ အဲဒီႏိုင္ငံျခားသူကုိ ခ်စ္သူအျဖစ္တြဲေနတာမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဘာသာလူမ်ဳိးမတူတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသူကုိ သူဘယ္ေတာ့မွ လက္ထပ္မွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာေတြကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ၾကားသိခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မ သူ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ သူနဲ႔ဆုံျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ သူကၽြန္မကုိ ပ႐ုိပုိ႔စ္လုပ္ရင္း ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကပါစုိ႔ သူ႔ကုိခ်စ္ခြင့္ေပးပါ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကၿပီးေနာ္လုိ႔ဆုိလာေတာ့ ကၽြန္မကလည္း ‘အင္း’ လုိ႔ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ (သူေျပာေျပာေနတတ္တဲ့)ခ်စ္သူဘ၀ကုိ ေရာက္သြားတယ္ေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ အင္းလုိ႔ေျပာလိုက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ စိတ္ညစ္ညဴးလာေတာ့တာပဲ။ ဘာကုိစိတ္ညစ္မွန္းေတာ့မသိဘူး။ ကၽြန္မ စိတ္တအားညစ္လာတယ္။ သူနဲ႔စကားေျပာရင္လည္း အရင္လုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကုိေတာ့ အစဥ္အားေပးစကားေျပာၿမဲပါပဲ။
ကၽြန္မ သူ႔ကုိေျပာမိတယ္ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ပြင့္လင္းၾကမယ္။ တကယ္လုိ႔ သူ႔မွာ ခ်စ္သူအသစ္ရွိလာခဲ့ရင္ ကၽြန္မကုိ ပြင့္လင္းစြာအသိေပးပါ။ ကၽြန္မလည္း ရွိလာခဲ့ရင္ အသိေပးမယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပြင့္လင္းၾကဖုိ႔ကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူနဲ႔အင္တာနက္မွာဆုံဖုိ႔ ခ်ိန္းလာတဲ့အခ်ိန္ကုိ ကၽြန္မႀကိဳးစားၿပီးသြားေျပာတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ သူနဲ႔ဆုံရဖုိ႔အခ်ိန္က ညပိုင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ဆုိ ကၽြန္မ မဆုံႏိုင္ေၾကာင္းေျပာရတယ္။ သူကလည္း သူတြဲေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသူအေၾကာင္းေျပာျပတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံျခားသူက သူ႔ခ်စ္သူမဟုတ္ဘူး၊ သူခ်စ္တာ ကၽြန္မပဲဆုိတာကုိလည္းေျပာတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ ကၽြန္မလည္း အလုပ္တအားမ်ားေတာ့ အင္တာနက္မွာ သူနဲ႔ဆုံဖုိ႔ သူေျပာတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းကၽြန္မ မဆုံႏိုင္တာမ်ားလာတယ္။ ကၽြန္မကလည္း အင္တာနက္သုံးျဖစ္တဲ့အခါတုိင္ တစ္ျခားကိစၥေတြလုပ္ေနေတာ့ သူေျပာတာေလာက္ပဲ ျပန္ေျပာျဖစ္ေတာတယ္။ အဲဒီအခါမွာဆုိ သူ ကၽြန္မကုိ ေတာ္ေတာ္ေပါက္ကြဲတာ ကုိယ့္ခ်စ္သူကုိေတာင္ အေရးလုပ္ၿပီးစကားမေျပာႏိုင္ပဲ အလုပ္ကုိသာအေရးထားေၾကာင္း။ ဆုံတဲ့အခါတုိင္းမွာလည္း သူက ကေလးတစ္ေယာက္လုိပဲ သူျဖစ္ေစခ်င္တာေတြပဲ ေျပာတယ္။ သူနားလည္ေအာင္ ကၽြန္မ ႐ွင္းျပလည္း သူကလက္မခံဘူး။ ကၽြန္မလုပ္တဲ့ အလုပ္တုိင္းကုိ သူက အေကာင္းမျမင္ေတာ့ဘူး။
သူက ႏိုင္ငံျခားမွာ အၿမဲေနသြားေတာ့မွာ ျဖစ္လုိ႔ ကၽြန္မကုိလည္း ႏိုင္ငံျခားကုိထြက္လာခ့ဲဖုိ႔ ေဏခဏေျပာ တတ္တယ္။ ကၽြန္မကလည္း ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖုိ႔ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းပဲ ခဏခဏျပန္ေျပာရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မပါပဲ။ သူ႔ကုိ တအားကုိသံေယာဇဥ္တြယ္မိေနၿပီေလ။ ကၽြန္မသူနဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ညစ္ေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ညစ္မွန္းကုိမသိတာပါ။ သူ႔ ခံစားခ်က္ကုိ ကၽြန္မနားလည္လုိ႔ သူ႔ကုိ ကၽြန္မ ဘယ္လုိရွင္းျပရွင္းျပ မရဘူး။ သူေျပာခ်င္တာကုိ ဇြတ္အတင္းေျပာတာပဲ။
ကၽြန္မ သူ႔ကုိ မခ်စ္ဘူးဆုိတာကုိလည္း ခဏခဏေျပာလာတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ခ်စ္တယ္ဆုိတာကုိ ပါးစပ္ကေျပာဖုိ႔ေတာ္ေတာ္၀န္ေလးတတ္သူဆုိေတာ့ ခ်စ္တယ္မခ်စ္ဘူးဆုိတာ ကုိယ္တုိင္သာအသိဆုံးပါလုိ႔သာ ေျဖၿမဲေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာျဖစ္တာနည္းသြားၾကတယ္။ သူကလည္း စကားေျပာလိုက္ရင္း ကၽြန္မကုိ ခနဲ႔တဲ့စကားေတြေျပာလာတာမ်ားတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ သူ႔စိတ္ကုိသိေနလုိ႔ ဘာမွျပန္လည္ေခ်ပၿပီး မေျပာေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ေတာ့ သူစကားေျပာပုံေျပာင္းလာတယ္။ ဟုိႏိုင္ငံျခားသူနဲ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနသလုိလည္းၾကားေနတယ္။ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အေၾကာင္းေတြသိလာရတယ္။ သူ႔ကုိလည္း ကၽြန္မ ဖြင့္မေမးရက္ဘူး။ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဆုံဆည္းၾကဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆုိတာရယ္ ကၽြန္မတုိ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားၾကဖုိ႔ထက္ လြတ္လပ္ၾကဖုိ႔ လုိအပ္လာတယ္ဆုိတာ ကၽြန္မ ေသခ်ာသိလာတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေနာက္ ၆-လေလာက္ေၾကာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ခ်စ္သူေတြအျဖစ္က ရပ္စဲၾကဖုိ႔ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ပဲ ခင္မင္သြားၾကဖုိ႔ ကၽြန္မသူ႔ကုိေျပာေတာ့ သူ ကၽြန္မကုိ ေျပာလိုက္တဲ့စကားကုိ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလးခံစားလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္မက ခ်စ္သူအသစ္ရၿပီဆုိေတာ့ လမ္းခြဲဖုိ႔ေျပာမွာေပါ့တဲ့ေလ။ ကၽြန္မလည္း ဘာမွ ျပန္မရွင္းေတာ့ဘူး။ သူေပ်ာ္သလုိေနပါလုိ႔ပဲ ေျပာလိုက္ေတာ့တယ္။ သူကေတာ့ အင္တာနက္မွာ သူ႔ရဲ႕ေမးလ္လိပ္စာကုိ ကၽြန္မဘက္ကဖ်က္လိုက္ပါေတာ့တဲ့။ ကၽြန္မကလည္း မဖ်က္ခ်င္ဘူး။ သူပဲဖ်က္လိုက္ပါလုိ႔ေျပာေပမယ့္ ကၽြန္မကုိပဲ ဖ်က္ေပးဖုိ႔ေျပာေနတဲ့အတြက္ သူ႔စိတ္တုိင္းက် ကၽြန္မလုပ္ေပးပါ့မယ္ဆုိၿပီး ကၽြန္မဘက္ကပဲ ဖ်က္ေပးလိုက္တယ္။
သူနဲ႔ခ်စ္သူအျဖစ္ ရပ္စဲတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္မရဲ႕စိတ္မွာ ဟုိးအရင္ကလုိပဲ ျပန္လည္ေပ်ာ္ရႊင္သြားေတာ့တယ္။ ကၽြန္မသူ႔အေပၚမွာ အရင္ကလုိပဲ ခင္မင္တဲ့မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေမတၱာထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မတုိ႔ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးလ္အသြားအျပန္နဲ႔ အရင္ကလုိ အခင္မင္မပ်က္ပဲ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ သူလုပ္ငန္းေျပာင္းသြားတဲ့ေနာက္ ကၽြန္မတုိ႔မဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ မၾကာခင္မွာပဲ ဟုိႏိုင္ငံျခားသူနဲ႔သူလက္ထပ္သြားတယ္ဆုိတာကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာလုိ႔သိလိုက္ရတယ္။
ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆုံစည္းခဲ့ပုံက ႐ိုး႐ွင္းလွသလုိ ေ၀းကြာခဲ့ၾကပုံကလည္း ႐ုိး႐ွင္းလွပါတယ္။
အရင္ကကၽြန္မ အခ်စ္ဆုိတာကုိ နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ …. သူနဲ႔ခြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွ အခ်စ္ဆုိတာကုိ ေသခ်ာနားလည္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ကုိလည္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ခ်စ္တတ္လာေအာင္သင္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ေပါ့။
ခ်စ္သူတိုင္း မွန္ကန္တဲ့စာနာနားလည္မႈေတြရွိၿပီး တည္ၾကည္တဲ့သစၥာ စစ္မွန္တဲ့ေမတၱာနဲ႔ခ်စ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာ ကၽြန္မလည္း လုပ္ငန္းခြင္၀င္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔နဲ႔လုပ္ငန္းတူ ကုမၸဏီတစ္ခုက ကုန္ပစၥည္းမိတ္ဆက္ပြဲတစ္ခုလုပ္တယ္။ အဲဒီမိတ္ဆက္ပြဲကုိ ကၽြန္မရဲ႕ MD ကုိယ္စား ကၽြန္မသြားတက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီပြဲမွာ သူနဲ႔ျပန္ဆုံၾကတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ စားပြဲတစ္ခုတည္းမွာ အတူတူလာဆုံျဖစ္ၾကတယ္ေလ။ ကၽြန္မလည္း ျမင္ျမင္ခ်င္းသူ႔ကုိ မွတ္မိလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အရင္ကတည္းက မခင္မင္ခဲ့တာရယ္၊ သူလည္း မမွတ္မိေလာက္ဘူးရယ္လုိ႔ယူဆၿပီး မသိသလုိပဲေနလိုက္တယ္။
ခဏေနေတာ့ သူကလာၿပီး မိတ္ဆက္တယ္။ ကၽြန္မကုိ မွတ္မိတယ္၊ တကၠသုိလ္တုန္းက တစ္ႏွစ္တည္းအတူတူတက္လာခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပထမႏွစ္စတက္ကတည္းက ကၽြန္မကုိ သိခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႔ကုိေရာမွတ္မိလားဆုိၿပီးေပါ့။ ကၽြန္မကလည္း မွတ္မိေၾကာင္း အလုပ္ကိစၥေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကရင္းနဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားခဲ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မၾကာခဏ ေတြ႕ဆုံျဖစ္လာၾကတယ္။ ေက်ာင္းတက္တဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ မခင္မင္ခဲ့ၾကပဲနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ေရာက္မွ ခင္မင္လာခဲ့ၾကတာကုိ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုံတိုင္းေျပာၿပီးရီမိၾကတယ္။ ေနာက္ သူႏိုင္ငံျခားသြားဖုိ႔ျပင္ဆင္ႀကိဳးစားေနေၾကာင္းလည္း သိရတယ္။ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ၾကာၿပီးေနာက္ေတာ့ သူႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့မွာျဖစ္လုိ႔ ဟုိမွာ သူဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရဦးမလဲမသိတာေၾကာင့္ဆုိၿပီး ကၽြန္မကုိ လာႏႈတ္ဆက္သြားတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ သူေမးလ္ပုိ႔လာတဲ့အခါ ကၽြန္မလည္း ေမးလ္ရီပလိုင္း ျပန္ရင္း စေနာက္ရင္း ပုိမုိရင္းႏွီးလာခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာၿပီး သူျမန္မာျပည္ကုိ ခဏျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ျပန္ဆုံျဖစ္ၾကတယ္။ သူ႔လုပ္ငန္းေတြအေၾကာင္း ကၽြန္မလုပ္ငန္းခြင္အေၾကာင္း အသီးသီးေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူ ဟုိမွာေနရတာ အထီးက်န္တဲ့အေၾကာင္း၊ တစ္ခါတစ္ခါ မေနခ်င္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္းေပါ့။ ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မလုပ္ငန္းခြင္အေၾကာင္း၊ ဘ၀တုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ ဘယ္လုိႀကိဳးစားမွရႏိုင္မယ့္အေၾကာင္းေတြ ေျပာဆုိျဖစ္ၾကတာေပါ့။
ကၽြန္မနဲ႔စကားေျပာရတာ သူအားတက္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆုိ သူစိတ္ညစ္တာရွိရင္ ရင္ဖြင့္မယ့္အၾကာင္း ေတြ ေပါ့။ ဘယ္သူနဲ႔မွ အြန္လိုင္းမွာ စကားမေျပာမျဖစ္တဲ့ကၽြန္မ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ အင္တာနက္သုံးရင္း အြန္လိုင္းမွာ အၿမဲလုိလုိ သူနဲ႔ စကားေတြေျပာျဖစ္လာေတာ့တယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပုိမုိခင္မင္ရင္းႏွီးလာခဲ့ၿပီး သူရင္ဖြင့္ေျပာလာသမွ်ကုိ ကၽြန္မ အားေပးေဖးမေပးခဲ့တယ္။ သူ႔အေပၚမွာလည္း သံေယာဇဥ္တြယ္လာမိတယ္။
ေနာက္ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ၾကာတဲ့အခါ သူျမန္မာျပည္ကုိ ခဏျပန္လာတယ္။ ကၽြန္မကုိလာေတြ႕တယ္။ ကၽြန္မ အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေၾကာင္း၊ ကၽြန္မနဲ႔ စကားေျပာရတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ သူစိတ္ညစ္ စိတ္ဓါတ္က်တာေတြ ေပ်ာက္သြားတတ္ေၾကာင္း၊ သူနဲ႔ သက္ရြယ္တူျဖစ္ေပမယ့္ ရင့္က်က္မႈ သူ႔ထက္ပုိေၾကာင္းေတြေျပာျပတယ္။ သူ ျမန္မာျပည္မွာ ၂-လနီးပါးေနတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ကၽြန္မတုိ႔အဆက္အသြယ္မျပတ္ခဲ့ၾကဘူး။ သူ ႏိုင္ငံျခားကုိမျပန္ခင္တစ္ရက္မွာ ကၽြန္မတုိ႔ေန႔လည္စာအတူသြားစားျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သူကၽြန္မကုိ ပ႐ုိပုိ႔စ္လုပ္တယ္။ ကၽြန္မလည္း သူ႔ကုိ သံေယာဇဥ္ေတာ့ရွိေၾကာင္း သူ႔ရဲ႕ပ႐ုိပုိ႔စ္လုပ္တာကုိေတာ့ ကၽြန္မ မတုန္႔ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ သာမန္ထက္ခင္မင္မႈမပုိႏိုင္ေၾကာင္းေျပာခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ ကၽြန္မ စဥ္းစားေပးဖုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္။
သူျပန္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္းလည္း အင္တာနက္မွာပဲဆုံျဖစ္ၾကရင္း အရင္လုိပဲ ခင္မင္မႈမပ်က္ရွိၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ရင္ဖြင့္လာသမွ်ေသာကေတြကုိေတာ့ ကၽြန္မ ဆက္ၿပီးေျဖသိမ့္ေပးၿမဲပါပဲ။ သူကလည္း ရင္ဖြင့္ၿမဲဖြင့္ရင္း ကၽြန္မကုိလည္း ခဏခဏ ပ႐ုိပုိ႔စ္လုပ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူစိတ္ေလေနေၾကာင္း လူမ်ဳိးဘာသာမတူတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသူတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲေနေၾကာင္း၊ အဲဒီႏိုင္ငံျခားသူကုိ ခ်စ္သူအျဖစ္တြဲေနတာမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဘာသာလူမ်ဳိးမတူတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသူကုိ သူဘယ္ေတာ့မွ လက္ထပ္မွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာေတြကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ၾကားသိခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မ သူ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ သူနဲ႔ဆုံျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ သူကၽြန္မကုိ ပ႐ုိပုိ႔စ္လုပ္ရင္း ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကပါစုိ႔ သူ႔ကုိခ်စ္ခြင့္ေပးပါ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကၿပီးေနာ္လုိ႔ဆုိလာေတာ့ ကၽြန္မကလည္း ‘အင္း’ လုိ႔ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ (သူေျပာေျပာေနတတ္တဲ့)ခ်စ္သူဘ၀ကုိ ေရာက္သြားတယ္ေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ အင္းလုိ႔ေျပာလိုက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ စိတ္ညစ္ညဴးလာေတာ့တာပဲ။ ဘာကုိစိတ္ညစ္မွန္းေတာ့မသိဘူး။ ကၽြန္မ စိတ္တအားညစ္လာတယ္။ သူနဲ႔စကားေျပာရင္လည္း အရင္လုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကုိေတာ့ အစဥ္အားေပးစကားေျပာၿမဲပါပဲ။
ကၽြန္မ သူ႔ကုိေျပာမိတယ္ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ပြင့္လင္းၾကမယ္။ တကယ္လုိ႔ သူ႔မွာ ခ်စ္သူအသစ္ရွိလာခဲ့ရင္ ကၽြန္မကုိ ပြင့္လင္းစြာအသိေပးပါ။ ကၽြန္မလည္း ရွိလာခဲ့ရင္ အသိေပးမယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပြင့္လင္းၾကဖုိ႔ကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူနဲ႔အင္တာနက္မွာဆုံဖုိ႔ ခ်ိန္းလာတဲ့အခ်ိန္ကုိ ကၽြန္မႀကိဳးစားၿပီးသြားေျပာတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ သူနဲ႔ဆုံရဖုိ႔အခ်ိန္က ညပိုင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ဆုိ ကၽြန္မ မဆုံႏိုင္ေၾကာင္းေျပာရတယ္။ သူကလည္း သူတြဲေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသူအေၾကာင္းေျပာျပတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံျခားသူက သူ႔ခ်စ္သူမဟုတ္ဘူး၊ သူခ်စ္တာ ကၽြန္မပဲဆုိတာကုိလည္းေျပာတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ ကၽြန္မလည္း အလုပ္တအားမ်ားေတာ့ အင္တာနက္မွာ သူနဲ႔ဆုံဖုိ႔ သူေျပာတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းကၽြန္မ မဆုံႏိုင္တာမ်ားလာတယ္။ ကၽြန္မကလည္း အင္တာနက္သုံးျဖစ္တဲ့အခါတုိင္ တစ္ျခားကိစၥေတြလုပ္ေနေတာ့ သူေျပာတာေလာက္ပဲ ျပန္ေျပာျဖစ္ေတာတယ္။ အဲဒီအခါမွာဆုိ သူ ကၽြန္မကုိ ေတာ္ေတာ္ေပါက္ကြဲတာ ကုိယ့္ခ်စ္သူကုိေတာင္ အေရးလုပ္ၿပီးစကားမေျပာႏိုင္ပဲ အလုပ္ကုိသာအေရးထားေၾကာင္း။ ဆုံတဲ့အခါတုိင္းမွာလည္း သူက ကေလးတစ္ေယာက္လုိပဲ သူျဖစ္ေစခ်င္တာေတြပဲ ေျပာတယ္။ သူနားလည္ေအာင္ ကၽြန္မ ႐ွင္းျပလည္း သူကလက္မခံဘူး။ ကၽြန္မလုပ္တဲ့ အလုပ္တုိင္းကုိ သူက အေကာင္းမျမင္ေတာ့ဘူး။
သူက ႏိုင္ငံျခားမွာ အၿမဲေနသြားေတာ့မွာ ျဖစ္လုိ႔ ကၽြန္မကုိလည္း ႏိုင္ငံျခားကုိထြက္လာခ့ဲဖုိ႔ ေဏခဏေျပာ တတ္တယ္။ ကၽြန္မကလည္း ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖုိ႔ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းပဲ ခဏခဏျပန္ေျပာရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မပါပဲ။ သူ႔ကုိ တအားကုိသံေယာဇဥ္တြယ္မိေနၿပီေလ။ ကၽြန္မသူနဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ညစ္ေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ညစ္မွန္းကုိမသိတာပါ။ သူ႔ ခံစားခ်က္ကုိ ကၽြန္မနားလည္လုိ႔ သူ႔ကုိ ကၽြန္မ ဘယ္လုိရွင္းျပရွင္းျပ မရဘူး။ သူေျပာခ်င္တာကုိ ဇြတ္အတင္းေျပာတာပဲ။
ကၽြန္မ သူ႔ကုိ မခ်စ္ဘူးဆုိတာကုိလည္း ခဏခဏေျပာလာတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ခ်စ္တယ္ဆုိတာကုိ ပါးစပ္ကေျပာဖုိ႔ေတာ္ေတာ္၀န္ေလးတတ္သူဆုိေတာ့ ခ်စ္တယ္မခ်စ္ဘူးဆုိတာ ကုိယ္တုိင္သာအသိဆုံးပါလုိ႔သာ ေျဖၿမဲေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာျဖစ္တာနည္းသြားၾကတယ္။ သူကလည္း စကားေျပာလိုက္ရင္း ကၽြန္မကုိ ခနဲ႔တဲ့စကားေတြေျပာလာတာမ်ားတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ သူ႔စိတ္ကုိသိေနလုိ႔ ဘာမွျပန္လည္ေခ်ပၿပီး မေျပာေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ေတာ့ သူစကားေျပာပုံေျပာင္းလာတယ္။ ဟုိႏိုင္ငံျခားသူနဲ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနသလုိလည္းၾကားေနတယ္။ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အေၾကာင္းေတြသိလာရတယ္။ သူ႔ကုိလည္း ကၽြန္မ ဖြင့္မေမးရက္ဘူး။ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဆုံဆည္းၾကဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆုိတာရယ္ ကၽြန္မတုိ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားၾကဖုိ႔ထက္ လြတ္လပ္ၾကဖုိ႔ လုိအပ္လာတယ္ဆုိတာ ကၽြန္မ ေသခ်ာသိလာတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေနာက္ ၆-လေလာက္ေၾကာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ခ်စ္သူေတြအျဖစ္က ရပ္စဲၾကဖုိ႔ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ပဲ ခင္မင္သြားၾကဖုိ႔ ကၽြန္မသူ႔ကုိေျပာေတာ့ သူ ကၽြန္မကုိ ေျပာလိုက္တဲ့စကားကုိ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလးခံစားလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္မက ခ်စ္သူအသစ္ရၿပီဆုိေတာ့ လမ္းခြဲဖုိ႔ေျပာမွာေပါ့တဲ့ေလ။ ကၽြန္မလည္း ဘာမွ ျပန္မရွင္းေတာ့ဘူး။ သူေပ်ာ္သလုိေနပါလုိ႔ပဲ ေျပာလိုက္ေတာ့တယ္။ သူကေတာ့ အင္တာနက္မွာ သူ႔ရဲ႕ေမးလ္လိပ္စာကုိ ကၽြန္မဘက္ကဖ်က္လိုက္ပါေတာ့တဲ့။ ကၽြန္မကလည္း မဖ်က္ခ်င္ဘူး။ သူပဲဖ်က္လိုက္ပါလုိ႔ေျပာေပမယ့္ ကၽြန္မကုိပဲ ဖ်က္ေပးဖုိ႔ေျပာေနတဲ့အတြက္ သူ႔စိတ္တုိင္းက် ကၽြန္မလုပ္ေပးပါ့မယ္ဆုိၿပီး ကၽြန္မဘက္ကပဲ ဖ်က္ေပးလိုက္တယ္။
သူနဲ႔ခ်စ္သူအျဖစ္ ရပ္စဲတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္မရဲ႕စိတ္မွာ ဟုိးအရင္ကလုိပဲ ျပန္လည္ေပ်ာ္ရႊင္သြားေတာ့တယ္။ ကၽြန္မသူ႔အေပၚမွာ အရင္ကလုိပဲ ခင္မင္တဲ့မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေမတၱာထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မတုိ႔ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးလ္အသြားအျပန္နဲ႔ အရင္ကလုိ အခင္မင္မပ်က္ပဲ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ သူလုပ္ငန္းေျပာင္းသြားတဲ့ေနာက္ ကၽြန္မတုိ႔မဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ မၾကာခင္မွာပဲ ဟုိႏိုင္ငံျခားသူနဲ႔သူလက္ထပ္သြားတယ္ဆုိတာကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာလုိ႔သိလိုက္ရတယ္။
ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆုံစည္းခဲ့ပုံက ႐ိုး႐ွင္းလွသလုိ ေ၀းကြာခဲ့ၾကပုံကလည္း ႐ုိး႐ွင္းလွပါတယ္။
အရင္ကကၽြန္မ အခ်စ္ဆုိတာကုိ နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ …. သူနဲ႔ခြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွ အခ်စ္ဆုိတာကုိ ေသခ်ာနားလည္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ကုိလည္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ခ်စ္တတ္လာေအာင္သင္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ေပါ့။
ခ်စ္သူတိုင္း မွန္ကန္တဲ့စာနာနားလည္မႈေတြရွိၿပီး တည္ၾကည္တဲ့သစၥာ စစ္မွန္တဲ့ေမတၱာနဲ႔ခ်စ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
No comments:
Post a Comment