ကၽြန္မတုိ႔ေတြ ဘ၀ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကားဖူးေနက်စကားေလးတစ္ခြန္း႐ွိတယ္။ အဲဒါက “ငါကေတာ့ လူေတြကုိ မွန္လိုပဲ က်င့္သုံးေတာ့မယ္/မွန္လုိပဲက်င့္သုံးတယ္”တဲ့။ “ငါကေတာ့ ေရလုိ က်င့္သုံးတယ္”ဆုိတဲ့ စကားကေတာ့ ၾကားရခဲပါတယ္။ ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည့္တယ္။
မွန္လုိက်င့္သုံးတယ္ဆုိေတာ့ … ကုိယ္က မွန္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ေနာ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာေနၾကတဲ့ မွန္ဆုိတာ ၾကည့္ရ၊ ျမင္ရတဲ့ ျပဒါးသုတ္ထားတဲ့ ၾကည့္မွန္ပဲျဖစ္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ မွန္လုိက်င့္သုံးမယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ့္ေ႔႐ွလာရပ္တဲ့သူက လွေနရင္ သူလွတာျမင္ရေအာင္ ကုိယ္က လွတာေပးျမင္မယ္။ ၾကည့္သူက ႐ုပ္ဆုိးေနရင္ ကုိယ္က ႐ုပ္ဆုိးတာေပးျမင္မယ္။ ၾကည့္သူက မဲ့ျပရင္ ကုိယ္က မဲ့ျပမယ္။ ၾကည့္သူက ၿပံဳးျပရင္ ကုိယ္က ၿပံဳးျပမယ္ေပါ့။ ၾကည့္တဲ့သူရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အတိုင္း ကုိယ္က လိုက္လုပ္ေပးေနတာေပါ့။ ဒါဆုိရင္ ကၽြန္မ တစ္ခ်က္ အေတြးေခ်ာ္ၾကည့္မိတယ္။ တကယ္လုိ႔ ကိုယ္႔ေရွ႕လာရပ္မိၿပီး လုပ္ျပေနသူက မ်က္စိမျမင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ သူလုပ္ျပတဲ့အရာတုိင္းကုိ ကုိယ္က ျပန္လိုက္လုပ္ျပမယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ပဲ အ႐ူးအေပါတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ မ်က္စိကန္းေနသူကုိ ကုိယ္ကျပန္ၿပီးလုပ္ျပေနလည္း သူမွ မျမင္ႏိုင္တာပဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဥာဏ္ရည္မမွီသူတစ္ေယာက္က မွန္ေ႔႐ွလာရပ္ၿပီး သူစိတ္ထင္တာေတြကုိ လုပ္ျပေနတုိင္း ကုိယ္ကျပန္လိုက္လုပ္ေနရင္လည္း ကုိယ္လည္းပဲ အ႐ူး(ဥာဏ္ရည္မမီသူလုိ)ျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့။ ဒါက ကၽြန္မ အေတြးေခ်ာ္ၾကည့္မိတာပါ။ တကယ္လုိ႔ ကုိယ္က မွန္လုိပဲ က်င့္သုံးေတာ့မယ္လုိ႔ စဥ္းစားမိရင္ ေလာကႀကီးမွာ အေတြးကန္းေနသူ၊ အေတြး႐ူးေနသူေတြလည္း တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီး႐ွိေနတာ သတိထားဖုိ႔ေတာ့ လုိမယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ အဲလုိလူေတြကုိ ကုိယ္က မွန္လုိက်င့္ၿပီးလိုက္လုပ္ျပေနလုိ႔ကေတာ့ ေဘးလူေတြအျမင္မွာ ကုိယ္ဟာလည္း အဲဒီ အကန္း၊ အ႐ူး လုိ႔ပဲထင္ျမင္ၾကမွာပဲေလ။ ၿပီးေတာ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကသာ အဲဒီမွန္ကုိ ဓါးနဲ႔ခုတ္ခြဲလိုက္ရင္ အစိတ္အမႊာမႊာကြဲမသြားရင္ေတာင္ အနည္းဆုံးေတာ့ အက္သြားတတ္တယ္။
ဒါဆုိ ေရလုိ က်င့္သုံးတယ္ဆုိတာကေရာဘယ္လုိလဲ။ ခုနက မွန္လုိပဲ စဥ္းစားၾကည့္မယ္။ ေရလုိက်င့္သုံးမယ္ ဆုိမွေတာ့ ကုိယ္တုိင္က ေရျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့သေဘာေပါ့။ ဒီလုိဆုိရင္ ေရက ဘယ္လုိက်င့္သုံးလဲ။ ေရခ်ဳိနဲ႔ ေရငံ ဆုိတဲ့ ကြာျခားခ်က္႐ွိေပမယ့္။ ေရဆုိတာ လူေတြအတြက္ မ႐ွိမျဖစ္ကုိ အသုံး၀င္တဲ့အရာပါပဲ။ သူမ႐ွိရင္ လူေတြ အသက္႐ွင္ဖုိ႔ ခက္ခဲတာေၾကာင့္ “ေရအသက္ တစ္မနက္”ဆုိတဲ့ ဆုိ႐ုိးစကားေတာင္ ႐ွိခဲ့တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ေရဟာ သူနဲ႔ထိေတြ႕ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ၿငိမ္းေအးမႈေပးတယ္။ သူ႔ဆီက ေအးခ်မ္းမႈလုိခ်င္သူေတြကုိ သူ႔ဘ၀ကုိေရခဲအျဖစ္ေျပာင္းလဲၿပီး ေအးခ်မ္းေစတယ္။ ပူေႏြးတာကုိ လုိခ်င္သူေတြအတြက္ သူ႔ဘ၀ကုိ ေရေႏြးအျဖစ္ေျပာင္းလဲၿပီး အသုံးတည့္ေစတယ္။ သူျဖတ္သန္းစီးဆင္းရာတေလွ်ာက္မွာ အခ်ဳိးအေကြ႕ေတြ႕ရင္ ခ်ဳိးေကြ႕ၿပီးစီးဆင္းတယ္၊ တည့္တည့္မတ္မတ္ စီးတဲ့ေနရာမွာ တည့္တည့္မတ္မတ္စီးဆင္းတယ္၊ လုိအပ္ရင္ ေကာက္ေကြ႕ေနတဲ့ေနရာကုိ တည့္မတ္သြားေအာင္ လုပ္ပစ္တယ္၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြေတြ႕ရင္ အ႐ွိန္ဟုန္ဟန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ခုန္ခ်စီးဆင္းတယ္။ လမ္းပိတ္ဆုိ႔ေနတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္တုံးေတြေတြ႕ရင္ မာန္ဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ၀င္တိုက္ၿဖိဳခြဲတယ္။ ဘ၀အေမာကုိ ေအးခ်မ္းစြာအေမာေျဖခ်င္သူေတြအတြက္ ကမ္းစပ္ကုိေျပးလာတဲ့ လႈိင္းလုံးေလးေတြအျဖစ္နဲ႔ ၿငိမ့္ေညာင္းမႈကုိေပးတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔အေနနဲ႔လုိအပ္လာတဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ႕အေဖာ္အေပါင္းေတြနဲ႔အတူ လက္တဲြျပီး ႀကီးမားတဲ့လႈိင္းလုံးႀကီးေတြအျဖစ္နဲ႔တုန္႔ျပန္တတ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔မွ ရပ္တန္႔မေနဘူး။ သူသြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္လုံးမွာ အမ်ားႀကီးကုိ ဆြဲေခၚသြားတယ္။ သူ႔ခရီးဆုံးထိလိုက္တဲ့အရာေတြကုိလည္း ခရီးဆုံးထိ ေခၚသြားတတ္သလုိ၊ မလိုက္ႏိုင္ပဲ လွိမ့္ရင္းက်န္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြကိုလည္း ႏိုင္သေလာက္ဆြဲေခၚရင္း မရေတာ့တဲ့အဆုံးမွာ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့တတ္တယ္။ သူ႔ကုိ ေ႔႐ွဆက္သြားလုိ႔မရေအာင္ တားဆီးခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း ခ်ဳိးေကြ႕ၿပီး တစ္ျခားဘက္က ရေအာင္သြားတယ္။ သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ရပ္မေနဘူး။ သူ႔ကုိ ဓါးနဲ႔ ခုတ္ပိုင္းလိုက္ရင္ေတာင္သူကေတာ့ အရာမျပတ္ဆက္ပဲ ဆက္လ်က္ပါ။ ေလာကႀကီးမွာ႐ွိတဲ့ ဘယ္လုိလူစားမ်ဳိးနဲ႔ပဲေတြ႕ႀကံဳပါေစ သူ႔ဘ၀သူ႔လမ္းေၾကာင္းကုိ သူ႔အ႐ွိန္နဲ႔သူ အဆက္မျပတ္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနမွာပါပဲ။
မွန္ဟာ ေက်ာက္တုံးေပၚက်ရင္ ထိခိုက္ကြဲအက္သြားတတ္ေပမယ့္ ေရကေတာ့ အဲဒီေက်ာက္တုံးေပၚကုိ ေရေတြဖုံးလႊမ္းေက်ာ္တက္ၿပီး ခရီးဆက္သြားတတ္တယ္ေလ ..... ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ေတြေရာ ဘ၀မွာ သူမ်ားလုပ္သမွ်ျပန္လုပ္ျပၿပီး သူမ်ားေတြေၾကာင့္ ပုိအသက္၀င္တဲ့ မွန္အျဖစ္ရပ္တည္မလား။ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္သူေတြဘယ္လုိပဲဖ်က္ဖ်က္ ကုိယ့္လမ္းေၾကာင္း ဦးတည္ခ်က္ ပန္းတုိင္ကုိ မဆုတ္မနစ္ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ ေရအျဖစ္ ရပ္တည္မလားဆုိတာ … … ကုိယ္တုိင္ပဲ ခံယူက်င့္သုံးရမွာျဖစ္ပါတယ္ ……
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဥာဏ္ရည္မမွီသူတစ္ေယာက္က မွန္ေ႔႐ွလာရပ္ၿပီး သူစိတ္ထင္တာေတြကုိ လုပ္ျပေနတုိင္း ကုိယ္ကျပန္လိုက္လုပ္ေနရင္လည္း ကုိယ္လည္းပဲ အ႐ူး(ဥာဏ္ရည္မမီသူလုိ)ျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့။ ဒါက ကၽြန္မ အေတြးေခ်ာ္ၾကည့္မိတာပါ။ တကယ္လုိ႔ ကုိယ္က မွန္လုိပဲ က်င့္သုံးေတာ့မယ္လုိ႔ စဥ္းစားမိရင္ ေလာကႀကီးမွာ အေတြးကန္းေနသူ၊ အေတြး႐ူးေနသူေတြလည္း တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီး႐ွိေနတာ သတိထားဖုိ႔ေတာ့ လုိမယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ အဲလုိလူေတြကုိ ကုိယ္က မွန္လုိက်င့္ၿပီးလိုက္လုပ္ျပေနလုိ႔ကေတာ့ ေဘးလူေတြအျမင္မွာ ကုိယ္ဟာလည္း အဲဒီ အကန္း၊ အ႐ူး လုိ႔ပဲထင္ျမင္ၾကမွာပဲေလ။ ၿပီးေတာ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကသာ အဲဒီမွန္ကုိ ဓါးနဲ႔ခုတ္ခြဲလိုက္ရင္ အစိတ္အမႊာမႊာကြဲမသြားရင္ေတာင္ အနည္းဆုံးေတာ့ အက္သြားတတ္တယ္။
ဒါဆုိ ေရလုိ က်င့္သုံးတယ္ဆုိတာကေရာဘယ္လုိလဲ။ ခုနက မွန္လုိပဲ စဥ္းစားၾကည့္မယ္။ ေရလုိက်င့္သုံးမယ္ ဆုိမွေတာ့ ကုိယ္တုိင္က ေရျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့သေဘာေပါ့။ ဒီလုိဆုိရင္ ေရက ဘယ္လုိက်င့္သုံးလဲ။ ေရခ်ဳိနဲ႔ ေရငံ ဆုိတဲ့ ကြာျခားခ်က္႐ွိေပမယ့္။ ေရဆုိတာ လူေတြအတြက္ မ႐ွိမျဖစ္ကုိ အသုံး၀င္တဲ့အရာပါပဲ။ သူမ႐ွိရင္ လူေတြ အသက္႐ွင္ဖုိ႔ ခက္ခဲတာေၾကာင့္ “ေရအသက္ တစ္မနက္”ဆုိတဲ့ ဆုိ႐ုိးစကားေတာင္ ႐ွိခဲ့တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ေရဟာ သူနဲ႔ထိေတြ႕ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ၿငိမ္းေအးမႈေပးတယ္။ သူ႔ဆီက ေအးခ်မ္းမႈလုိခ်င္သူေတြကုိ သူ႔ဘ၀ကုိေရခဲအျဖစ္ေျပာင္းလဲၿပီး ေအးခ်မ္းေစတယ္။ ပူေႏြးတာကုိ လုိခ်င္သူေတြအတြက္ သူ႔ဘ၀ကုိ ေရေႏြးအျဖစ္ေျပာင္းလဲၿပီး အသုံးတည့္ေစတယ္။ သူျဖတ္သန္းစီးဆင္းရာတေလွ်ာက္မွာ အခ်ဳိးအေကြ႕ေတြ႕ရင္ ခ်ဳိးေကြ႕ၿပီးစီးဆင္းတယ္၊ တည့္တည့္မတ္မတ္ စီးတဲ့ေနရာမွာ တည့္တည့္မတ္မတ္စီးဆင္းတယ္၊ လုိအပ္ရင္ ေကာက္ေကြ႕ေနတဲ့ေနရာကုိ တည့္မတ္သြားေအာင္ လုပ္ပစ္တယ္၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြေတြ႕ရင္ အ႐ွိန္ဟုန္ဟန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ခုန္ခ်စီးဆင္းတယ္။ လမ္းပိတ္ဆုိ႔ေနတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္တုံးေတြေတြ႕ရင္ မာန္ဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ၀င္တိုက္ၿဖိဳခြဲတယ္။ ဘ၀အေမာကုိ ေအးခ်မ္းစြာအေမာေျဖခ်င္သူေတြအတြက္ ကမ္းစပ္ကုိေျပးလာတဲ့ လႈိင္းလုံးေလးေတြအျဖစ္နဲ႔ ၿငိမ့္ေညာင္းမႈကုိေပးတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔အေနနဲ႔လုိအပ္လာတဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ႕အေဖာ္အေပါင္းေတြနဲ႔အတူ လက္တဲြျပီး ႀကီးမားတဲ့လႈိင္းလုံးႀကီးေတြအျဖစ္နဲ႔တုန္႔ျပန္တတ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔မွ ရပ္တန္႔မေနဘူး။ သူသြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္လုံးမွာ အမ်ားႀကီးကုိ ဆြဲေခၚသြားတယ္။ သူ႔ခရီးဆုံးထိလိုက္တဲ့အရာေတြကုိလည္း ခရီးဆုံးထိ ေခၚသြားတတ္သလုိ၊ မလိုက္ႏိုင္ပဲ လွိမ့္ရင္းက်န္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြကိုလည္း ႏိုင္သေလာက္ဆြဲေခၚရင္း မရေတာ့တဲ့အဆုံးမွာ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့တတ္တယ္။ သူ႔ကုိ ေ႔႐ွဆက္သြားလုိ႔မရေအာင္ တားဆီးခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း ခ်ဳိးေကြ႕ၿပီး တစ္ျခားဘက္က ရေအာင္သြားတယ္။ သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ရပ္မေနဘူး။ သူ႔ကုိ ဓါးနဲ႔ ခုတ္ပိုင္းလိုက္ရင္ေတာင္သူကေတာ့ အရာမျပတ္ဆက္ပဲ ဆက္လ်က္ပါ။ ေလာကႀကီးမွာ႐ွိတဲ့ ဘယ္လုိလူစားမ်ဳိးနဲ႔ပဲေတြ႕ႀကံဳပါေစ သူ႔ဘ၀သူ႔လမ္းေၾကာင္းကုိ သူ႔အ႐ွိန္နဲ႔သူ အဆက္မျပတ္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနမွာပါပဲ။
မွန္ဟာ ေက်ာက္တုံးေပၚက်ရင္ ထိခိုက္ကြဲအက္သြားတတ္ေပမယ့္ ေရကေတာ့ အဲဒီေက်ာက္တုံးေပၚကုိ ေရေတြဖုံးလႊမ္းေက်ာ္တက္ၿပီး ခရီးဆက္သြားတတ္တယ္ေလ ..... ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ေတြေရာ ဘ၀မွာ သူမ်ားလုပ္သမွ်ျပန္လုပ္ျပၿပီး သူမ်ားေတြေၾကာင့္ ပုိအသက္၀င္တဲ့ မွန္အျဖစ္ရပ္တည္မလား။ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္သူေတြဘယ္လုိပဲဖ်က္ဖ်က္ ကုိယ့္လမ္းေၾကာင္း ဦးတည္ခ်က္ ပန္းတုိင္ကုိ မဆုတ္မနစ္ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ ေရအျဖစ္ ရပ္တည္မလားဆုိတာ … … ကုိယ္တုိင္ပဲ ခံယူက်င့္သုံးရမွာျဖစ္ပါတယ္ ……
မေန႔ညက သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္နဲ႔စကားေျပာရင္း အခုကစၿပီး “မွန္လုိပဲ က်င့္သုံးေတာ့မယ္”ဆုိတဲ့ သူ႔စကားေလး ၾကားရၿပီးေနာက္မွာ ေတြးမိတဲ့ အေတြးေလးကို ခ်ေရးလိုက္ရင္း ….........................… သူငယ္ခ်င္းေလးအတြက္ အမွတ္တရပါ …………
No comments:
Post a Comment